الگوی بهینه توضیع فضایی کاربری های ورزشی با رویکرد عدالت اجتماعی و استفاده از روش VIKOR (مطالعه موردی : شهر شیراز)

یکی از اولین و اساسی ترین مراحل در برنامه ریزی جهت ارایه خدمت یا محصول به متقاضیان، تعیین بهترین محل ارایه خدمت یا محصول است. متناسب با شرایط، مدل های مکان یابی بسیار متنوعی در این راستا توسط پژوهشگران ارایه شده است. مکان یابی ازجمله تحلیل های مکانی است که تاثیر فراوانی در کاهش هزینه های ایجاد و راه اندازی فعالیت های مختلف دارد. در این مقاله از روش VIKOR در نرم افزارArcGISجهت مکان یابی اماکن و فضاهای ورزشی شهر شیراز با تکیه بر عدالت اجتماعی استفاده شد.این روش به منظوررتبه بندی و یافتن بهترین گزینه، از مفهوم میزان سازشی میان فاصله گزینه ها نسبت به بهترین گزینه استفاده می کند و به همین دلیل به برنامه ریزی سازشی طبقه بندی می شود. بنابراین بر اساس تحقیقات گذشته و نظرات کارشناسان عوامل موثر بر مکان یابی اماکن ورزشی شامل: شبکه دسترسی، تراکم جمعیت، فاصله از کاربری های آموزشی، فضای سبز، پارکینگ، درمانی، ورزشی، تاریخی، صنعتی، تجاری، نظامی، اداری، فرهنگی، آتش نشانی و پایانه ها، شناسایی و لایه های آن ها تهیه شد. جهت اولویت بندی میزان تاثیر هر عامل از روش AHP استفاده شد.که پس از تهیه پرسشنامه و انجام مقایسات زوجی به کمک نرم افزار Expert Choise وزن نهایی عناصرموثرمحاسبه شود. بر اساس نتایج لایه تراکم جمعیت باارزش 0.197 و لایه فاصله از مراکز ادای باارزش 0.021 به ترتیب مهم ترین و کم اهمیت ترین لایه شناسایی شدند. پس از همپوشانی لایه ها با روش ویکور 18.48 درصد از مساحت شهر شیراز جهت احداث فضای ورزشی شناسایی شد.

Keywords:

شیراز , مکان یابی , اماکن ورزشی , VIKOR , AHP