بررسیهای ژیوتکنیکی به منظور علاج بخشی فرار آب از سد لیلان چای ملکان

این پژهش، به منظور علاج بخشی فرار آب از سد لیلان چای، براساس نتایج بررسیهای ژیوتکنیکی، انجام شده است. سد لیلان چای از نوع خاکی با هسته رسی بوده و در فاصله 23 کیلومتری شرق شهر ملکان بر روی رودخانه لیلان چای در مرحله ساخت می باشد. سنگ بستر ساختگاه سد لیلان چای، عمدتا شامل تناوبی از شیل، دولومیت و ماسه سنگ متعلق به سازند های سلطانیه و باروت، با سن پرکامبرین بالایی می باشد. روبار آبرفتی موجود در ساختگاه نیز، عمدتا، شامل آبرفت های بستر رودخانه، پادگانه های آبرفتی، خاکهای برجا و آبشست های دامنه ای دوره کواترنری هستند. در این پژوهش، از نتایج انجام 199 آزمایش نفوذپذیری به طریقه لوفران با بار ثابت و افتان معلوم گردید که نفوذپذیری مواد روبار، بین 7-10 تا 2-10 سانتیمتر بر ثانیه متغیر است. از نتایج انجام 293 آزمایش نفوذ استاندارد (SPT) نیز، معلوم گردید که، تراکم مصالح بخش سطحی روبار بسیار ضعیف تا ضعیف و تراکم بخش تحتانی ضعیف تا متوسط و متوسط تا متراکم، می باشد. نتایج آزمایش های نفوذپذیری لوژن نیز نشان دادند که مقادیر نفوذپذیری توده سنگهای محدوده بستر رودخانه و تکیه گاهها، از نفوذناپذیر تا بسیار نفوذپذیر، متغیر است. از نتایج تعیین شاخص کیفیت توده سنگهای موجود در ساختگاه نیز معلوم گردید که کیفیت سنگهای تکیه گاه های چپ و راست و بستر رودخانه، به طور کلی از خیلی بد تا عالی متغیر می باشد و نهایتا، با جمع بندی کلیه نتایج این پژوهش معلوم گردید که سنگهای شیلی تکیه گاه چپ سد لیلان چای، تقریبا، نفوذناپذیر و آب بند هستند ولی در سنگهای دولومیتی تکیه گاه راست و بستر رودخانه، به علت وجود درزو شکاف امکان فرار آب وجود دارد و مناسبترین روش علاج بخشی آن، اجرای پرده آب بند، می باشد.

Keywords:

سد , لیلان چای , ساختگاه , ژیوتکنیک , فرار آب , علاج بخشی