بازگرداندن حیات شهری به بافت های تاریخی با کمک سه رویکرد گردشگری تاریخی-فرهنگی، اتصال فضایی و بازیابی فضاهای گمشده (نمونه موردی: سازماندهی محور گردشگری-تاریخی در محله بهارستان)

به دلیل ویرانی تدریجی بافت های کهن و آثار ارزشمندی که آن ها در بر دارند، سبب گردیده تا با فقدان حیات شهری در این محدوده ها مواجه گردیم. این امر خود دلیلی بر رها شدن و متروکه شدن این بافت ها علی رغم تمام ویژگی هایشان است. طراحی مسیرهای پیادهگردشگری در بافت کهن به عنوان گامی دو جانبه و شاید چند سویه برای حفاظت از بافت و هدایت گردشگر، می تواند بافت کهن را حیات بخشد. این مسیر ضمن معرفی بافت و عناصر با ارزش آن به عنوان یک راوی مناسب می تواند هر ناآشنایی را با بافت مانوس سازد و راهی باشد که حیات را در درون بافت جاری سازد. قابلیت جذب گردشگری نه تنها برآورنده نیازهای مربوط و معاصر بافت است بلکه به عنوان یک ضرورت برای حل مسایل بافت های کهن و ارزشمند در دل شهرها تلقی می گردد. این تحقیق نیز سعی بر این دارد تا با استفاده از سه رویکرد گردشگری تاریخی، اتصال فضایی و بازیابی فضاهای گمشده، به معاصر سازی بخشی از بافت تاریخی منطقه 12 بپردازد و به مسیر گذرگاهی حد فاصل عمارت مسعودیه و باغ نگارستان، حیات شهری ببخشد تا از این طریق محدوده مورد نظر را در کنار احترام به هویت تاریخی محله بهارستان و همچنین هویت تاریخی منطقه 12، در جهت پاسخ دهی به نیازهای روز و همچنین ایجاد زمینه برای افزایش ظرفیت های گردشگری برای حضور بیشتر مردم در فضا، باززنده سازی کند.

Keywords:

گردشگری تاریخی-فرهنگی , رویکرد اتصال , بازگرداندن حیات شهری , محله بهارستان