بررسی تاثیر ارسی به عنوان دیوار – پنجره، بر آسایش حرارتی

در بناهای معماری بخش قابل توجهی از گرمای خورشید از پنجره ها منتقل می شود. در مقابل، مقدار گرمایی که از طریق دیوار های عایق بندی شده عبور می کند، ناچیز است. پنجره ها می بایست برای فراهم کردن قابلیت دید، شفاف باشند بدین طریق امکان عایق بندی آن ها مثل دیوار فراهم نیست. در معماری ایرانی برای بهره گیری حداکثر از نور خورشید یک دیوار را به صورت کامل شیشه ای در نظر می گرفتند، ارسی به عنوان دیوار-پنجره در معماری قدیم ایران کاربرد وسیعی داشته است. اما آنچه سوال برانگیز است روش تامین آسایش حرارتی با بهره گیری از یک دیوار شیشه ای بدون عایق می باشد. برای پاسخ به این پرسش از روش بررسی میدانی و کتابخانه ای بهره گرفته ایم. هدف این مقاله بررسی اصول و راهکار هایی است که با بهره گیری از آن ها، ارسی نیاز ساکنان به راحتی حرارتی را در فضای داخلی برآورده می سازد. شیوه ی ظهور نور در ارسی و شناسایی اصول طراحی حرارتی با توجه به دو عامل اساسی موثر بر آسایش حرارتی بررسی و راهکار های به کارگرفته شده در آن واکاوی شده است. در پژوهش حاضر بررسی آسایش ساکنان به منظور ایجاد حس راحتی حرارتی با در نظر گرفتن انرژی گرمایشی که از طریق تابش نور خورشید وارد فضا می شود و علاوه بر آن اصولی که برای تهویه هوای فضای داخلی در نظر گرفته شده، انجام گرفته است.

Keywords:

ارسی , دیوار پنجره ای , آسایش حرارتی , دریافت انرژی خورشیدی , تهویه