امید فرودی قاسم آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران سازه ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، ایران
محمد علی دشتی رحمت آبادی - استادیار گروه مهندسی عمران ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، ایران

بتن یکی از پرکاربردترین مصالح در سازه های مقاوم در برابر برخورد پرتابه ها می باشد. نوعی از بتن که در سال های اخیر مطرح شده است بتن پودری واکنش پذیر(RPC) می باشد. بتن پودری به لحاظ کاهش دادن وزن سازه و مقاومت بالا در مقابل انفجار یا برخورد پرتابه مورد توجه می باشد. در این مقاله، اثر ترکیب کردن الیاف مختلف از قبیل الیاف فولادی، پلیمری و شیشه ای با درصدهای حجمی 1، 2 و3 درصد در بتن پودری واکنش پذیر به منظور افزایش قابلیت جذب انرژی بتن ، بهبود مد شکست و کاهش عمق نفوذ گلوله در حین ضربه مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه دال های بتنی جمعا به تعداد 36عدد با ابعاد (40×40) و دو ضخامت 6 و 8 سانتی متر ساخته شده و تحت برخورد مستقیم گلوله اسلحه ژ3 در دو فاصله 10 و 20 متری قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند که استفاده از الیاف فولادی در افزایش مقاومت کششی و خمشی دال ها بیشترین تاثیر را داشته بطوریکه باعث کاهش 61درصدی عمق نفوذ و کاهش 100 درصدی آسیب دیدگی های سطح عقب نمونه ها در اثر برخورد گلوله می گردد. همچنین افزودن الیاف پلیمری و شیشه ای به بتن معمولی تاثیر کمی در کاهش عمق نفوذ گلوله داشته ولی از طریق جذب انرژی موجب کاهش خسارات وارده می شود، بطوریکه الیاف شیشه ای در سطح جلو 58درصد و در سطح عقب 100درصد میزان آسیب دیدگی ها را کاهش داده است. همچنین افزایش ضخامت نمونه ها و افزایش درصد الیاف مصرفی تاثیر مثبت در کاهش آسیب دیدگی ها داشته اما با افزایش فاصله برخورد، به دلیل برد و قدرت اسلحه ژ3، تاثیر مثبتی در کاهش آسیب دیدگی ها مشاهده نمی شود.

برخورد گلوله، بتن پودری واکنش پذیر(RPC)، الیاف فولادی، الیاف پلیمری(پلی پروپیلن)، الیاف شیشه ای(GFRP)