مریم صوفی - دانشجوی کارشناسی ارشد - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب. ایران
مجتبی رضازاده اردبیلی - دکتری تخصصی مرمت آثار معماری، دانشیار دانشگاه تهران. ایران

پیری و سالمندی دوره ای از زندگی است که همانند جوانی و میانسالی می تواند پربار، خلاق و ارزشمند باشد. پیران می توانند همسو با روند تحولات اجتماعی اقتصادی جامعه خود، سهمشان را در تحقق هدف های توسعه ادا کنند. اغلب سالمندان بعد از مدتی دچار انواع بیماری های جسمی و روانی می شوند که بیشتر آنها ناشی از تنهایی و عدم فعالیت می باشد. در جهت رسیدن به هدف اصلی پژوهش که افزایش پویایی و سرزندگی محیط است، سعی در ایجاد فضاهایی برای برقراری تعاملات اجتماعی و به وجود آوردن نوعی ازدحام مطلوب در محیط شده است. همچنین با استفاده مناسب از طبیعت و عناصر طبیعی در فضاهای باز و بسته مجتمع مسکونی سالمندان محیطی پویا ایجاد خواهد شد. در این مقاله سعی بر اینست که به این پرسش پاسخ داده شود که چگونه تحقق محیطی سرزنده و پویا در طراحی معماری مجتمع مسکونی سالمندان باعث ارتقای سلامت روحی و جسمی سالمند می شود با شناخت کامل از ویژگی های افراد سالمند و با توجه به عوامل طبیعی و اقلیمی منطقه، فضایی مناسب با نیازهای جسمی روانی سالمندان طراحی شده است. فضاهایی که با گرد هم آوردن افراد سالمند در کنار یکدیگر و بهره مندی آنان از امکانات فرهنگی تفریحی امید به زندگی را در آنها افزایش داده و با ایجاد کارگاه هایی با فعالیت سبک، احساس سودمند بودن را به آنان القاء کرده و آنها را به بطن جامعه هدایت خواهد کرد. بررسی نتایج نشان می دهد توجه به دو عامل در میزان پویایی محیط تاثیر گذار است. یکی استفاده از طبیعت و عناصر طبیعی موجود مثل آب و پوشش گیاهی و دیگری اجتماع پذیری و ازدحام مطلوب محیط است.

سالمند- خانه سالمندان- مجتمع مسکونی- پویایی- سرزندگی- سلامت روحی و جسمی