نحوه وضع عوارض و بهای خدمات در ساخت و ساز شهری

شهرداری ها به عنوان اداره کنندگان اصلی شهرها نیاز به منابع مالی دارند. بیشترین درآمد شهرداری ها بلاخص بعد از تصویب قانون اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه، موسوم به قانون تجمیع عوارض مصوب 23/10/1381، که با تخصیص اختیارات شوراها، از ابتدای سال1382، وضع عوارض در خصوص تولید کنندگان کالا و ارایه دهندگان خدمات، خارج از صلاحیت شورای های شهر دانسته شد؛ عوارض بر ساخت و ساز است که در حدود اختیارات شورای شهر وضع می گردد. وضع عوارض و تعیین بهای خدمات شهری به پیشنهاد شهرداری و تصویب شورای شهر صورت می گیرد؛ که این امر باید به تایید وزارت کشور نیز برسد. لذا بودجه شهری، به درآمدهای ناشی از ساخت و ساز اتکاء زیاد دارد. از طرفی رکود ساخت و ساز در سالهای اخیر، موجب کاهش و ناپایداری درآمد شهرداری ها شده است، که این امر تاثیرات منفی بر ارایه خدمات شهری و برنامه ریزی در خصوص مدیریت شهری دارد. در مقاله حاضر قصد داریم، با روش تحقیقی و توصیفی، ابتدا به بررسی نحوه وضع عوارض و بهای خدمات، ملاک عمل در حال حاضر، بپردازیم. همچنین با عنایت به نقایص موجود در نظام درآمدی شهرداری به بررسی طرح درآمد پایدار شهرداری ها که از سوی 71 نفر از نمایندگان مجلس در تاریخ اسفند ماه 1395 در مجلس شورای اسلامی وصول شد را مورد بررسی قرار دهیم.

Keywords:

عوارض , بهای خدمات , طرح درآمد پایدار شهرداری ها , شورای اسلامی شهر , شهرداری , ساخت و ساز