احیای معماری سنتی ایران در ساخت و سازهای معاصر

اصلی ترین هدف از نگارش این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است، احیای معماری سنتی در معماری معاصر و ارایه ی راه کارهای مناسب و کامل است، که در راستای این نگارش به این نتیجه رسیدیم که حذف باور غلط تعریف معماری سنتی در اذهان عمومی که متاسفانه در باور عموم مردم، سنت یعنی کهنگی و عقب ماندگی. در حالی که سنت بر اصول و مبانی نظری و فلسفی که در حال تکامل اند متمرکز بوده و خواهد بود. ازعاملان اصلی این باورها می توان به ورود فناوری و مصالح نوین به معماری و رفاه طلبی یاد کرد. شایان ذکر است در معماری ایران نیز بکارگیری سنت همواره در سالیان دراز دچار فراز و نشیب های فراوان بوده است. به کار نبردن و حتی عدم الهام از معماری سنتی ایرانی که حاوی انبوهی از فرهنگ و هنر و قدمت می باشد و تقلید مطلق از معماری غرب یا معماری مدرن می تواند خسارات فرهنگی و هنری جبران ناپذیری به معماری غنی ایرانی وارد کند زیرا معماری ارتباط مستقیمی با زندگی عینی و ارتباط غیر مستقیم با رفتار و فرهنگ انسان ها دارد. استفاده از فن اوری و معماری مدرن می تواند خساراتی به محیط زیست که امروزه دغدغه اصلی مردم می باشد، بزند و همچنین استفاده بیش از حد از مصالح اولیه خام که کمبود هریک از اینها برای هر کشور تبعاتی دارد، می تواند بحران تلقی گردد. پس برای کشورهایی که دارای فرهنگ و تاریخ غنی هستند احیای معماری سنتی در ساخت و سازهای معاصر می تواند بهترین راهکار تلقی شود. طبیعتا مشکل اساسی امروزی عدم اطلاع کافی از هر دو معماری سنتی و مدرن می باشد.

Keywords:

معماری سنتی ایران , معماری معاصر , ساخت و ساز های مدرن , نوگرایی