سیدمحمد سیدحسینی - هیئت علمی و استاد دانشگاه، دانشگاه علم و صنعت ایران
امین اشرف زاده آیدنلو - کارشناس ارشد برنامه ریزی حمل و نقل، سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری ارومیه

پارامترهای مستقل و وابسته بسیار زیادی در امر ایمنی جاده ای وجود دارند و با توجه به اینکه ارزیابی راهکارهای افزایش ایمنی، زمان بر و پیچیده می باشد نمی توان با قاطعیت و با اطمینان از میزان تاثیر گذاری این اقدامات مطلع شد و در خصوص قطع، استمرار یا تصحیح برنامه اجرا شده تصمیم گرفت. این ضعف و کاستی موجب شده است تا هرسال هزینه های زیادی برای ایمنی صرف گردد و نتایج چندانی عاید نگردد. تصادفات جاده ای یکی از مهمترین دلایل مرگ و میر در جهان و به ویژه در ایران است که تاکنون جان ۳۰ میلیون نفر را گرفته است و مسئولین تمام کشورها ی جهان، در خصص تعداد کشته ها و مجروحان جاده ای که سبب آسیبهای شدید اقتصادی و اجتماعی می شوند. ابراز نگرانی می کنند. راهکاری در مورد ارزیابی شاخصهای افزایش ایمنی مانند: تاثیر پلیس در جاده ها، طرح هندسی راه، کمربند ایمنی، دوربین های سرعت سنج، کلاه ایمنی و ... و تاثیر این اقدامات در کاهش تصادفات صورت نگرفته است و در واقع تمامی اقدامات برای کاهش تصادفات انجام می گیرد اما اطلاعی در خصوص اینکه این اقدامات تا چه حدی موثر است وجود ندارد. دراین مقاله متدولوژی مورد استفاده که انتخاب شده است ابتدا گامهای اصلی در فرایند بهسازی نقاط حادثه خیز که عبارتند از: جمع آوری اطلاعات، شناسایی، تشخیص، اولویت بندی، اجرا، ارزیابی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است سپس با استفاده از مدلهای فراوانی تصادف، نرخ تصادف، نرخ بحرانی تصادف، ترکیب فراوانی و نرخ، ارزیابی مورد نظر انجام گرفته است.

ارزیابی ، شاخص ایمنی، تصادفات جاده ای، کشته ها، مجروحان