اکبر پندپورنوا - دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه
جهانگیر باقری

حق تجمع شهروندان به طور گسترده ای در سطح بین المللی، منطقه ای و ملی در اسناد مختلف حقوق بشری در زمره حقوق مدنی به رسمیت شناخته شده است. چنانچه ماده 20 و 21 اعلامیه جهانی حقوق بشرآزادی تجمع شهروندان را در کنار آزادی گروه ها مورد تاکید قرار داده و ماده 20 میثاق بین المللی حقوق مدنی حق تشکیل مجامع به رسمیت شناخته است. در قوانین اساسی بسیاری از کشورها، حق برگزاری تجمعات و راهپیمایی ها پیش-بینی شده است؛ اما نسبت به محدوده و شرایط این حق، رویکردهای مختلفی وجود دارد. لذا تحقیق حاضر با بهره-گیری از روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای درصدد پاسخ به این پرسش است که دیدگاه منشور حقوق شهروندی نسبت به حق بر تجمع شهروندان چگونه است و اصولا چه نوآوری هایی در این زمینه حمایت از این حق اساسی شهروندان دارد یافته های تحقیق حاضر بیانگر این نکته اساسی است: که منشور حقوق شهروندی با تاکید بر آزادانه بودن و بی طرفی دستگاه های مسیول و حفاظت از امنیت اجتماعات با اتخاذ یک رویکرد حقوق بشری در اداره وکنترل انتظامات اعتراضات، تجمعات و تشکل ها همسویی خود را با معیارهای بین المللی مندرج در اسناد بین المللی حقوق بشر را نشان داده است.

حق آزادی تجمعات، اعلامیه جهانی حقوق بشر، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، منشور حقوق شهروندی