عباس احضاری - کارشناس ارشد حقوق تجاری اقتصادی بین المللی دانشگاه تهران

نخستین ساختاری که براساس قانون تاسیس بورس اوراق بهادار برای بازار سرمایه ایران پیش بینی شد متشکل از 4 رکن اساسی بود که عبارت بودند از شورای بورس، هیات پذیرش اوراق بهادار، سازمان کارگزاران بورس و هیات داوری بورس. اما تصویب قانون بازار اوراق بهادار پس از نیم قرن اجرای قانون سابق، منجر به بروز تحولات اساسی در ساختار بازار سرمایه ایران گردید. این ساختار جدید دارای دو نهاد ناظر بازار سرمایه یعنی شورای عالی بورس و اوراق بهادار و سازمان بورس و اوراق بهادار می باشد که تحت نظارت آن ها تشکل های خود انتظامی همچون بورس ها، بازارهای خارج از بورس، شرکت سپرده گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه و نهادهای مالی متعدد فعالیت می کنند. از سوی دیگر پس از یک دهه اجرای قانون جدید، مشکلات اجرایی آن از جمله وظایف موازی نهادهای ناظر، فقدان تفکیک وظایف تشکل های خودانتظام از نهاد ناظر و... آشکار گردیده و نیازمند اصلاح می باشد. لذا در این نوشتار با مطالعه تطبیقی در ساختار بورس استرالیا که متشکل از کمیسیون سرمایه گذاری و اوراق بهادار استرالیا در راس بازار سرمایه این کشور و بورس اوراق بهادار استرالیا به عنوان تشضکل خود انتظام می باشد، درصدد یافتن نقاط قوت و ضعف ساختار بازار سرمایه ایران هستیم.

بازار سرمایه ایران، نهاد ناظر، بورس استرالیا