تاثیرمدیریت سودبرمیزان و کیفیت افشا

نقش اصلی گزارشگری مالی، انتقال اثربخش اطلاعات به افراد برونسازمانی به روشی معتبر و به موقع است. مدیران میتوانند از آگاهی خود درباره فعالیت های تجاری شرکت برای بهبود اثربخشی صورتهای مالی، بهعنوان ابزاری برای انتقال اطلاعات به سرمایه گذاران و اعتباردهندگان بالقوه، استفاده نمایند. بااین حال، چنانچه مدیران برای گمراه کردن استفاده کنندگان صورت های مالی از طریق اعمال اختیارات خود در زمینه گزینشهای حسابداری در گزارشگری مالی، انگیزه هایی داشته باشند، احتمال میرود مدیریت سود رخ دهد. در ادبیات موجود، فرضیه ها و نظریه های متفاوتی برای توضیح مدیریت سود توسط مدیران و پیامدهای آن مورد استفاده قرار گرفته است(والکر، .1(1995 مدیران به صورت عمدی برای ایجاد ابهام در ارزش ذاتی شرکت یا تاثیرگذاری بر تخصیص منابع، در گزارشگری مالی از قضاوت استفاده میکنند. در مجموع، شواهد اخیر نشان میدهد که مدیریت سود به یک رویه عمومی در بین شرکتها تبدیل شده و چاره جویی برای محدود کردن آن به یکی از اولویتهای مقامهای ناظر بازارهای سرمایه بدل گردیده است(نوروش و حسینی، .(1388 به نظر می رسد مدیران شرکت هایی که عملکرد اجرایی ضعیف دارند و از آن ها عملکرد اجرایی ضعیف یا خوب در آینده انتظار می رود، با مصلحت اندیشی درآمد شرکت را افزایش یا کاهش می دهند تا با تهدید از دست دادن شغلشان مبارزه کنند. بر این اساس میتوان عنوان کرد که امکان دارد که اعمال مدیریت سود توسط مدیران بر میزان و کیفیت افشا در صورتهای مالی اثرگذار باشد موضوع مهمی که در این پژوهش ما به دنبال بررسی آن هستیم.. مطالعات متعددی در ادبیات مدیریت وجود دارند که نشان میدهند دستیابی به کیفیت افشای بالاتر، عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش میدهد. طبق یافته های سیاست افشای وسیع، ساز و کاری است که عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سرمایه گذاران بیرونی را کاهش میدهد. گلوستن و میلگرام رابطه بین افشای شرکتی و عدم تقارن اطلاعاتی را در قالب یک مدل ارایه کردهاند. مدل آنها نشان میدهد که عدم تقارن اطلاعاتی به تناسب افزایش سطح افشای شرکتی، کاهش مییابد. ولکر شواهد تجربی را مطابق این نتیجه ارایه کرد. یافته های او نشان میدهد که عدم تقارن اطلاعاتی و نقدشوندگی بازار به تناسب افزایش سطح افشا به ترتیب کاهش و افزایش مییابند. اگر پراکندگی کمتر میان پیش بینی های تحلیل گران معیار معتبری برای تقارن اطلاعاتی باشد، این نتایج حاکی از آن است که سیاست افشای آگاهیبخش از عدم تقارن اطلاعاتی میکاهد(همان منبع). لذا مسیله اساسی در این پژوهش این است که آیا مدیریت سود از سوی مدیران جهت کاهش تقارن اطلاعاتی منجر به کاهش یا افزایش میزان و کیفیت افشای اطلاعات می شود.