نقش تعدیل گری محافظه کاری حسابداری در روابط میان ساختار مالکیت (تمرکز مالکیت، مالکیت مدیریتی و مالکیت نهادی) با عملکرد شرکت

محافظه کاری طی قرن ها تیوری و عمل حسابداری را تحت تاثیر قرار داده است، که از آن به عنوان عدم تقارن تایید هزینه ها و درآمدها یاد می گردد. این عدم تقارن می تواند بر اعداد و ارقام صورت های مالی گزارش شده نهایی شرکت ها تاثیرگذار باشد. با این حال با عنایت به فقدان مطالعاتی هنوز درک روشنی از نقش تعدیل کننده محافظه کاری حسابداری در روابط میان ساختار مالکیت با عملکرد شرکت وجود ندارد. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش تعدیل کننده محافظه کاری حسابداری در روابط میان ساختار مالکیت و عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شد. نمونه پژوهش شامل 215 شرکت پذیرفته شده در بورس ایران در دوره 1396-1394 بود. ساختار مالکیت از طریق سه بعدتعیین شد: تمرکز مالکیت ، مالکیت مدیریتی و مالکیت نهادی. این ساختار با توجه به عملکرد، با دو متغیر اندازه گیری شد: بازده دارایی و نسبت کیوتوبین. نتایج تحلیل رگرسیون پانلی نشان داد که محافظه کاری حسابداری، نقش مثبتی در کاهش اثر منفی تمرکز مالکیت بر روی عملکرد شرکت دارد و نقش مثبت مالکیت های مدیریتی و سازمانی را در عملکرد شرکت تقویت می کند. یافته ها موید آن هستند که در عمل افزایش محافظه کاری حسابداری در گزارش های مالی شرکتها، شدت مشکلات را در کنار ارایه اعتبار به سرمایه گذاران در گزارش های مالی، کاهش می دهد.

Keywords:

تعدیل گری محافظه کاری , ساختار مالکیت , عملکرد شرکت , محافظه کاری حسابداری