احمدعلی عرفانی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت ،دانشگاه آزاد واحد زاهدان ، زاهدان، ایران
احمد مهربان - استادیار گروه زراعت ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، زاهدان،ایران
احمد قنبری - استادیار گروه زراعت ،دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل ، زابل ، ایران

این آزمایش در سال زراعی 1394 در منطقه سیستان به صورت آزمایش کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به انجام گرفت. تیمارهای این آزمایش عبارت بودند از تیمار اول (A) ،شامل دوره کمبود آب که به ترتیب:(= a1 تیمار شاهد عدم تنش کمبود آب )آبیاری کامل(،= a2 قطع کامل آبیاری در مرحله گلدهی ،= a3 قطع کامل آبیاری در مرحله تشکیل غالف دهی(، تیمار دوم((B ،شامل چهار سطح کود بیولوژیک که در مرحله آماده سازی مزرعه به خاک آزمایش اضافه شد، که شامل:)= b1 تیمار شاهد، عدم استفاده از کود های بیولوژیکی، =b2 مصرف کود )گاوی( پوسیده به مقدار 30تن در هکتار،=b3 مصرف ورمی کمپوست به مقدار 01تن در هکتار،=b4 مصرف کود )گاوی( پوسیده به مقدار 20تن در هکتار%100 + نیتروژن معدنی(، بودند.نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر کمبود آب و مصرف کود بیولوژیک بر صفاتی مانند عملکرد و اجزای عملکرد ، تعداد شاخه فرعی ،تعداد کپسول در بوته به جزء وزن هزاردانه از لحاظ آماری معنی دار بوده. بطوریکه مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین و کمترین عملکرد دانه و درصد روغن در تیمار آبیاری کامل با میانگین 1221/9 کیلوگرم در هکتار 53/1 درصد و تیمار قطع کامل آبیاری در مرحله گلدهی با میانگین1111/3 کیلوگرم در هکتار و 51/8 درصد بدست آمده.در بین کودهای بیولوژیکی نیز باالترین و کمترین عملکرد دانه به تیمارهای کود ورمی کمپوست به مقدار 01 تن در هکتار و تیمار شاهد عدم استفاده از کود های بیولوژیکی با میانگین1366/8 کیلوگرم در هکتار بدست آمده.

کنجد، کمبود آب، ورمی کمپوست، تعداد شاخه فرعی، تعداد کپسول،وزن هزاردانه