اکبر درویشی - مربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزآباد،

در پژوهش حاضر، با استفاده از غشاهای پلیمری از جنس پلی اتربلاک آمید2533، تراوایی نیتروژن مورد بررسی قرار گرفت. به منظور افزایش شار عبوری از غشاء و کاهش مقاومت انتقال جرم، غشاهای پلیمری بسیار نازک بر روی سطح آب ساخته شدند. ضخامت غشاء و مورفولوژی آن توسط تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی استفاده شد. نتیجه های بدست آمده نشان دهنده ضخامت تا حدود 600 نانومتر برای غشاهای بسیار نازک پلی اتربلاک آمید2533 میباشند. برای بررسی اثر غلظت پلیمر بر نحوه شکلگیری و ساختار غشاء، غشاهایی با غلظتهای 4، 8، 12 و %14 وزنی ساخته شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی غشاهای ساخته شده نشان داد که هر چه غلظت محلول پلیمری کمتر باشد، عملکرد غشا از نظر شار عبوری مناسبتر خواهد بود در مورد گاز نیتروژن مشاهده شد که شار عبوری از غشاء با افزایش فشار افزایش مییابد در حالی که تراوایی با افزایش فشار کاهش مییابد. تراوایی اندازهگیری شده برای گاز نیتروژن در مقایسه با سایر پژوهشهای انجام شده در این زمینه، بیانگر مناسب بودن عملکرد این نوع غشاء میباشد. برای نشان دادن توانایی غشاء برای حذف بخار آب از گاز نیتروژن، گاز نیتروژن مرطوب به دستگاه تزریق شد و میزان رطوبت در قسمتهای مختلف غشاء اندازهگیری شده است. نتایج بدست آمده نشان دادند که گاز خروجی از قسمت باقیمانده دارای رطوبت بسیار کمتری میباشد در حالی که گاز خروجی از قسمت تراوش یافته حاوی درصد رطوبت بیشتری میباشد.

غشای پلیمری بسیار نازک، تراوایی، پلی اتربلاک آمید، نیتروژن