ارزیابی تناسب اراضی برای سه گیاه زراعی در خاکهای آهکی استان کرمان

هدف از انجام این پژوهش، مطالعه خاک و ارزیابی تناسب اراضی کیفی خاک های اهکی مناطق غرب و جنوب غرب بافت تا دشتاب استان کرمان بود. بدین منظور پس از بررسی خاک های منطقه، هشت پدون در سه فیزیوگرافی مطالعه شدند. بررسی نتایج نشان داد که در فیزیوگرافی آبرفت ها و واریزه های بادبزنی شکل سنگریزه دار، خاک ها تکامل نسبتا کمی داشته و تنها افق کمبیک قابل تفکیک است. این اراضی دارای بافت سبک، سنگریزه، شوری کم و اسیدیته از 8/7 تا 2/8 در طبقات مختلف می باشند. میزان آهک در لایه سطحی 28 تا 32 درصد و در لایه های تحتانی نیز از 30 تا 37 درصد مشاهده شد. درفیزیوگرافی فلات ها و تراس های فوقانی، خاک ها نسبتا متکامل تر بوده و افق کلسیک مشاهده شد. بافت خاک متوسط تا سنگین و شوری خاک از ناچیز تا 7/4 تغییر می کند. در لایه سطحی آهک در حدود 30 درصد و در طبقات خاک از حدود 30 تا 45 درصد تغییر می نماید. خاک های واقع در فیزیوگرافی دشت های دامنه ای، دارای اهک ثانویه نسبتا زیاد و افق کلسیک تفکیک شده است. شوری خاک ها از 5/2 تا 9 دسی زیمنس بر متر و اسیدیته از 9/7 تا 4/8 متغیر است. در هر سه فیزیوگرافی انتقال اهک از بالا به پایین (پدوژنیک) به مقادیر متفاوت انجام شده است. نتایج طبقه بندی تناسب اقلیمی سیب زمینی، پیاز و آفتابگردان در سه واحد فیزیوگرافی نام برده شده به ترتیب برپایه روش های محدودیت ساده N2، S3، S2 و پارامتریک S3، S2، S2 بدست آمد. تناسب اراضی برای سیب زمینی، پیاز و آفتابگردان از S3 تا N2 متغیر بود.

Keywords:

آفتابگردان , تناسب اراضی , پیاز , سیب زمینی