زهرا امی - کارشناسی ارشد

واژه فلسفه که زمانی مترادف با دانش بود، اینک قلمروی محدودتری یافته است؛اما به همان اندازه بنیادی تر و اساسی تر گردیده است. فلسفه به جهان هم چون یک کلمی نگرد و ماهیت آن بر حسب شش مفهوم بیان می شود: مستقل از محتوا، عقلانیت،خردمندی، کاربردی بودن، کلیت داشتن و ساختار انتقادی؛ و در مقابل، علم آن دستهاز دانش هایی را در بر می گیرد که از روش تعمیم تجربی استفاده کرده و بر مشاهده،آزمایش، گزارش و اندازه گیری برای کشف واقعیات استوار است. در نظام آموزش وپرورش فعلی، دروس مختلف به گونه ای تدوین شده اند که حجم وسیعی از اطلاعاتعمومی را به کودکان انتقال می دهند و با الگو قرار دادن جوامع صنعتی و متاثر ازنظریه ژان پیاژه، کودکان را در شناخت امور عینی منحصر کرده اند؛ در حالی که علومتجربی در دادن مهارت تفکر اثربخش به کودکان ناتوان است. تفکر فلسفی در آموزشتفکر و در کسب مهارت های لازم در حل مسایل روزمره کودکان کارآمدتر است؛ اما درفلسفه برای کودکان این تفاوت باعث نمی شود که فلسفه و علم طریقی آشتی ناپذیریابند بلکه در دادن مهارت استدلالی به کودکان یکدیگر را یاری می کنند.

فلسفه، علم، فلسفه برای کودکان، آموزش و پرورش