محمدتقی شاکراشتیجه - پژوهشگر پژوهشکده کلام اهل بیت (ع)، دانش آموخته حوزه علمیه، دانشجوی دکتری دانشگاه قرآن و حدیث
رضا برنجکار - دانشیار دانشگاه تهران (پردیس قم)

مساله مهم در ارتباط امامت و نبوت، تبیین چگونگی ارتباط امامت با پایان نبوت است. بررسی اینمساله با تفکیک شیون امام و دانستن چگونگی تحقق آن ممکن است. مطابق رهنمود آیات وروایات، دانشحلال و حرام و همچنین آگاهی از قرآن توسط پیامبر اکرم (ص) به ایمه اطهار انتقال یافته و نقش امامنسبت به این علوم، تبیین و تفسیر است و وجود امام شاخصی برای رفع اختلاف و آشکار نمودن علومانتقالی از پیامبر است. امام علاوه بر جایگاه کمال بخشی و تحقق بخشیدن استمرار ختم نبوت، نقش هدایتویژه یا همان امامت به معنای خاص آن را نیز برعهده دارد، از این رو، جایگاه و شان هدایتی مخصوص اماماقتضای علم و آگاهی مناسب با آن را دارد. در حقیقت با خاتمیت، دوران نزول و تشریع قوانین جدید بهاتمام رسیده است و اینگونه نیست که لازمه خاتمیت، پایان یافتن تمام مناصب و شیونات همراه با پیامبر باشد.

هدایت، خاتمیت، قرآن، امام، حلال، حرام