تحلیلی پیرامون شفابخشی قرآن با رویکرد به آراء و روایات تفسیری

در آیه 57 سوره یونس، قرآن مجید به شفاء توصیف شده است: ﴿شفاء لما فی الصدور﴾. بیشتر عالمانمسلمان، شفای مذکور را روحانی و معنوی تفسیر کرده اند، اما در این پژوهش با استفاده از قرینه های مختلف،درصدد اثبات این نکته هستیم که مفاد آیه عام است و هر نوع شفایی را دربرمیگیرد. عمده این قراین مبتنیبر کشفیات علوم تجربی است که عامل اصلی خطر در بیماری های قلبی عروقی را زمینه های ذهنی فرد نسبتبه عامل فشار و در نتیجه، نوع ارزیابی و برخورد با آن معرفی می کند؛ همچنان که خداوند نیز با وصف﴿موعظه من ر بکم﴾ پیش از اشاره به خاصیت شفابخشی، پیشگیری از امراض قلبی را با عمل به موعظه هایقرآن ممکن میداند که با سه عامل میسر می گردد: تفکر و تعقل، شناخت صحیح و ایمان به خدا. این مقالهضمن اثبات فرضیه فوق، نشان می دهد که تاکید آیه مذکور بر این است که شفای امراض جسمی در گروشفای امراض روحی است.

Keywords:

قرآن کریم , شفاء , مرض , جسم , روح , قلب