محمدرضا نایینی منوچهری - استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم
محمد حکیم - دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران

اسماعیل بن ابیزیاد سکونی شعیری، محدثی است که روایات بسیاری از او نقل شده و از همین رو درجوامع روایی و فقهی، مهم و اثرگذار قلمداد شده است. او به دلایل زیر در منابع رجالی و فقهی، عامیمذهب و ضعیف دانسته شده است: عدم فتوای شیخ صدوق به منفردات سکونی، تصریح برخی از فقیهان و صاحبنظران دانش رجال امامیه بر ضعف و عامی بودن و حتی کفر سکونی و اتحاد مسلک وی با اهل سنت.در پژوهش حاضر، پس از تبیین دلایل و شواهد مذکور، به بازاندیشی انتقادی و کشف میزان اتقان اینگزاره ها جهت اثبات نظریه عامی بودن و ضعف سکونی پرداخته شده و این نتیجه به دست آمده است که درتمسک به این دلایل و شواهد، به جمیع قراین موثر در تشخیص جایگاه و ضعف یا وثاقت راوی توجه نشدهاست و یا منحصرا به رجوع به منبع رجالی اکتفا شده است. عدم توجه به امارات امامیت و وثاقت سکونیاز قبیل: محتوای روایات سکونی، عدم تقیه اهلبیت (ع) از حدیث با وی، مقبولیت روایات سکونی، روایتاصحاب اجماع و کثرت روایت اجلاء از این راوی، از دیگر اشکالات این نظریه است. بر این اساس، اینراوی در شمار محدثان امامی مذهب و بلکه از تقات امامیه پذیرفته می شود.

سکونی، اسماعیل بن ابیزیاد، رجال شیعه، روایت، راویان عامی مذهب