زهرا کلباسی - دانشجوی دکترا دانشگاه اصفهان
امیر احمدنژاد - استادیار دانشگاه اصفهان

اندیشمندان از دیرباز در حوزه اثبات تحریف ناپذیری قرآن به دلایل گوناگون عقلی و نقلی تمسکجسته اند. در این بین، آیات 9 حجر و 41 فصلت، مهمترین دلیل نقلی ایشان بر اثبات این مدعاست. آنانحفظ ذکر در آیه 9 سوره حجر و همچنین راه نیافتن باطل به قرآن را که در آیه 41 سوره فصلت آمده است،دارای اطلاق دانسته و دلیلی بر امکان نداشتن تحریف گرفته اند. هرچند سوره فصلت دارای قراینی در اثباتاین معناست، اما آیه 9 حجر با تکیه بر سیاق آیات ابتداییاش، بر حفظ مطلق قرآن دلالت ندارد بلکه صرفابر سلامت قرآن از مداخله جنیان و تصرف آنان در وحی تا پیش از نزول بر قلب پیامبر (ص) ظهور دارد.افزون بر سیاق، دیگر قراین درون متنی همچون آیات مشابه با آیه حفظ، اتهام جنون به پیامبر و قراین برون متنیهمچون اقوال صحابه و تفسیر برخی مفسران متقدم و متاخر مبنی بر تخصیص حفظ وحی به مرحله نزول رانیز می توان به عنوان مویدی بر این دیدگاه برشمرد.

وحی، پیامبر (ص)، آیه نهم سوره حجر، حفظ، تحریف، جن