تحلیل و بررسی الگوهای نوین معماری مساجد در کشورهای اسلامی

مسجد، پاسخ معماری است به نیاز برای داشتن مکانی جهت پرستش، عبادت و گردهمایی پیروان شریعتی بر پایه توحید، که آرامش رادر گرو تسلیم در برابر خدا می دانند. وحدت فرم، شالوده اصلی طراحی بنای مسجد است و ترکیب دایمی مربع زمینی و دایره آسمان در فرم اجزاء، سیر و سلوک جزء به کل در تزیینات و وجود نقطه مرکزی در هر یک از بخشهای بنا پیوسته وحدت معنا را تداعی می کنند. در گذر زمان، به فراخور نیاز هر عصر، الگوی ساخت مساجد از یک شبستان ستون دار ساده به مسجد گنبددار با مناره های بلند و تزیینات اسلیمی تغییر کرده؛ در حالی که همچنان معنای آن حفظ شده است. بعنوان مثال با ظهور اسلام در ایران، معماران ایرانی عناصر و کالبد معماری سنتی ایران را به معماری اولیه اسلام پیوند زده و فرم های جدیدی را بوجود آوردند که در دوره های بعد،الگویی برای سایر معماران شد. هر عنصری که به بنا افزوده گردیده، در قالب کاربردی که در مقیاس مخاطبان شهری داشته، معنایی رانیز تداعی کرده است. برآیند این معانی نقش کهن الگوی مسجد را به عنوان نماد مقدس در معماری اسلامی تحکیم کرده است. اکنون معمار امروزی به دنبال تداعی دوباره ی قداست مسجد به فراخور جامعهی امروزی است. در تحقیق پیش رو که با روش توصیفی- کتابخانه ای گردآوری شده است، تلاش بر این بوده که الگوهای موثر معماری مساجد معاصر را در نمونه مساجد مطرح دنیا تحلیل و بررسی کرده و در پایان نیز این گونه جمعبندی میشود که میزان تبعیت و پیروی از این شاخصه ها به چه میزان بوده است.

Keywords:

الگوهای طراحی , مساجد معاصر , معماری معاصر , کشورهای اسلامی