بررسی نقش شاخص های کالبدی مسکن در ارتقاء پایداری اجتماعی– فرهنگی در کشورهای اسلامی

دین به عنوان وجه مشترک غالب در کشورهای اسلامی و سنت برگرفته از دین به عنوان عامل تاثیرگذار در معماری این کشورها مطرح می شود که همراه با اثر گذاری دیگر هویت ها، منجر به شکل گیری معماری اسلامی شده است. امروزه، تاثیر کیفی فضای سکونت در توسعه اجتماعی فرهنگی در جوامع اسلامی بیش از دیگر حوزه ها اهمیت دارد و از آنجا که امروزه جوامع انسانی به دنبال اثرپذیری ناشی از تحولات و دگرگونی های شهری، ارزشهایی را از دست داده اند و در عین حال در جستجوی جامعه پایدار هستند، ضرورت توجه به مولفه های کالبدی معماری و چگونگی اثرگذاری آنها در ایجاد پایداری اجتماعی بیش از پیش نمایان است. نقش آفرینی مولفه های کالبدی از جمله چیدمان و روابط فضایی با نگاه به توجهات اسلامی، مقیاس، هندسه، رنگ، نور، تزیینات و نقوش اسلامی و ادراک طبیعت به عنوان شاخص های ساختاری فضای سکونت در ایجاد آسایش بصری و محیطی، تعلق خاطر به مکان، مطلوبیت فضایی و در نتیجه ارتقاء پایداری اجتماعی– فرهنگی به عنوان هدف اندیشه معمارانه در طراحی مسکن مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد چنانچه مولفه های کالبدی فضای مسکونی به عنوان متغیر تاثیر گذار در جهت معنا و ارزش های پایدار معماری تدوین و شکل یابد، شاخص های پایداری اجتماعی ارتقاء می یابد.

Keywords:

پایداری اجتماعی- فرهنگی , مسکن , شاخص های کالبدی , کشورهای اسلامی