اخلاق حقوق محور و بلندمرتبه سازی مطالعه موردی: برج مسکونی باران 2 مشهد

امروزه طراحی شهرها با مشکلات عدیده دست به گریبان است که سبب کاهش کیفیت زندگی شهروندان شده است.این مسیله بهخصوص درکلانشهرها جدیتر احساس میشود.چراکه مدیریت شهری نمیتواند پیوندی پایدار میان نیازهای جدید و پیشینه شهر برقرار نماید.یکی از این نیازهای جدید، اسکان جمعیت فزاینده و جانمایی عملکردها در زمینهای محدود شهری است. پاسخی که به این مسیله در شهر مشهد داده شده است، افزایش تراکم و بهتبع آن ایجاد پدیده بلندمرتبه سازی است.گرچه در مدیریت صحیح شهری ابتدا بایسته ها و نبایسته های پدیده ای همچون بلندمرتبه سازی شناخته و سپس با برنامه ریزی قبلی دست به ساخت وساز زد، اما به نظر نمیرسد که در مشهد چنین روندی طی شده باشد و شاهد رشد قارچ گونه برج ها هستیم . این مقاله پدیده بلندمرتبه سازی را از دیدگاه اخلاق حقوق محور بررسی میکند چراکه این دیدگاه ضمن اینکه احقاق حقوق همه گروه ها ذینفع رادربردارد، با جهان بینی الهی که انسان را به عنوان خلیفه خداوند در برابر عالم و آنچه خارج از وجود انسان خلق شده مسیول میداند، نیز مطابقت دارد. برای این منظور، پژوهش حاضر، با رویکرد توصیفی تحلیلی ابتدا بامطالعه اسناد کتابخانهای، به معیار و ملاکهایی در این زمینه پی برده و سپس این معیارها را در یک نمونه موردی مشخص )برج باران مشهد( مورد واکاوی قرار داده است . پرسشهایی که این مقاله به دنبال یافتن پاسخ آن است، این سوالات است که در رابطه با شهروندان چه حقوقی بر عهده معمار میباشد همچنین معمار چگونه میتواند این حقوق را محقق سازد با بررسی و جمع آوری و طبقه بندی حقوق طرف های مقابل معمار، وظایف معمار متناظر با این حقوق تعیین خواهد شد. پس از تطبیق این وظایف و معیارها با نمونه مورد مطالعه مشخص شد، برج باران 2 مشهد در زمینه هایی همچون بهرهگیری از نور خورشید، تهویه هوای طبیعی و عدم اشرافیت از معیارهای اخلاقی تخطی کرده است.بنابراین ضوابط طراحی با ممیزی اخلاق حقوق محور برای به کارگیری در ساخت و سازهای بلندمرتبه آتی پیشنهاد شده است .

Keywords:

اخلاق حرفه ای , اخلاق حقوق محور , معماری , بلندمرتبه سازی , برج مسکونی باران 2 مشهد