ابوذر رییسی - کارشناسی روان شناسی عمومی
پریسا فرخی نژاد - دکترای تخصصی فلسفه تعلیم و تربیت؛ استادیار ، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان

گوشه گیری و انزوا طلبی واکنشی است که باعث می شود کودک از نظر اجتماعی منفرد باقی بماند، دوستان کمی داشتهباشد و به ندرت با دوستان همسن خود بازی کند و از ارتباط با محیط اطراف خودداری می کند (نریمانی، 1832) گوشه گیریاجتماعی یکی از مشکلات مهم دوران کودکی و نوجوانی است که اغلب دیر شناخته می شود؛ زیرا افراد گوشه گیر برای مدرسهو اطرافیان مشکل آفرین نیستند و حتی ممکن است به عنوان افرادی مودب و مطیع مورد تحسین و تشویق دیگران قرار گیرندو از علاقه و حمایت های عاطفی آنها برخوردار شوند (محمدخانی 1392) نشانه های گوناگونی برای گوشه گیری و انزواطلبیوجود دارد که برخی از آنها عبارتنداز: خجالت، سکوت بی حوصلگی، نگرانی از آینده، ناتوانی در انجام کارها، شکست پذیری،دوری از رفاقت، درون گرایی و...، عوامل متعددی نیز در بروز این عارضه و مقابله با آن نقش دارند که می توان به خانواده،مدرسه، ویژگی های فردی (ترس)، اجتماع، عوامل فرهنگی و فضای مجازی اشاره کرد. تمام جامعه و از جمله آموزش و پرورش،معلمان و والدین تاثیر انکارناپذیری در رفع این معضل دارند. در تدوین این مقاله از روش کیفی و کتابخانه ای استفاده شدهاست که منبع هر مطلب در پایان آن ذکر گردیده است و مشخصات و آدرس کامل کتب و مقالات و... مورد استفاده در پایانمقاله گنجانده شده است.

گوشه گیری، انزواطلبی، خانواده، خجالت، فضای مجازی