بررسی تاثیر تغییرات شدت شاکویوتراپی در میزان بهبودی اسپاستیسیتی در بیماران مبتلا به سکته مغزی

مقدمه و هدف: اسپاستیسیتیی افزایش تون وابسته به سرعت در رفلکس های کششی تونیک می باشد که به دنبال آسیب های نورون محرکه فوقانی، مانند سکته مغزی، به وجود می آید. شیوع اسپاستیسیتی به دنبال سکته مغزی در 39% بیماران گزارش شده است. اسپاستیسیتی اثرات سویی بر کیفیت زندگی و عملکرد بیماران دارد؛ به گونه ای که اندام فوقانی در حدود نیمی از این بیماران عملکرد مناسب ندارد. شاکویو از مدالیته های فیزیوتراپی است که باعث کاهش میزان کانترکچر و کلسیفیکاسیون در بافت نرم و رفع گرفتگی عضلانی می شود. در این مطالعه، تاثیر میزان شدت مدالیته ی شاکویو بر کاهش اسپاستیسیتی در عملکرد مچ دست بیماران سکته مغزی در فعالیت های عملکردی روزانه، با اتخاذ روش کارآزمایی بالینی تصادفی مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 20 بیمار در دو گروه کاملا به شکل تصادفی انتخاب شدند و تحت درمان قرار گرفتند. گروه اول، درمان را با فرکانس 4 هرتز، شدت انرژی 0/3 میلی ژول بر میلی متر مربع تعداد 1500 ضربه در ناحیه تاندون عضلات خم کننده مچ دریافت کردند و گروه دوم همان درمان را با شدت انرژی 0/03 میلی ژول بر میلی متر مربع دریافت نمودند. این درمان ها به مدت پنج جلسه اعمال شدند. متغیرهای اندازه ی دامنه ی حرکتی فعال اکستانسیون مچ دست، پرسشنامه ی معیار عملکردی بارثل و تست اندازه گیری شدت اسپاستیسیتی اشورث در هر جلسه ی درمانی قبل از شروع درمان، بعد از جلسه درمانی و یک هفته بعد از اتمام کل جلسات درمانی اندازه گیری و ثبت شد و مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میانگین دامنه حرکتی اکستانسیون مچ دست در گروه اول، قبل از درمان (°56/42) بلافاصله بعد از درمان(°36/51) و به فاصله ی یک هفته بعد از درمان(°78/48) با نتایج دامنه ی حرکتی قبل از درمان (°85/43) بلافاصله بعد از درمان(°56/46) و به فاصله ی یک هفته بعد از درمان(°35/45) گروه دوم مقایسه گردید. داده های تست اشورث در گروه اول، قبل از درمان (34/2) بلافاصله بعد از درمان(89/1) و به فاصله ی یک هفته بعد از درمان(15/2) نیز به همراه نتایج گروه دوم قبل از درمان (56/2) بلافاصله بعد از درمان(10/2) و به فاصله ی یک هفته بعد از درمان(30/2) مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت متغیر سوم، نمره ی پرسشنامه ی بارثل نیز وارد مطالعات آماری شد؛ که داده های میانگین به ترتیب برای گروه اول؛ نمره ی (60) قبل از درمان، نمره ی (75) بلافاصله بعد از درمان و نمره ی (80) یک هفته بعد از درمان و برای گروه دوم نمره ی (60) قبل از درمان، نمره ی (75) بلافاصله بعد از درمان و نمره ی (65) یک هفته بعد از درمان ثبت شد. مطالعات آماری نتایج به دست آمده متغیر شدت انرژی را معنادار (P<0/05)نشان داد. نتیجه گیری: به کارگیری شاکویو در کلینیک در کاهش اسپاستیسیتی بیماران سکته ی مغزی موثر است که با افزایش شدت شاکویو میزان کاهش اسپاستیسیتی و بهبود فعالیت های فانکشنال فرد بهتر می شود. همچنین با توجه به بررسی های انجام گرفته، ماندگاری طولانی تر این مدالیته در مقایسه با سایر روش های کاهش اسپاستیسیتی نیز قابل توجه است که در کلینیک حتما باید به این امر توجه داشت.

Keywords:

اسپاستیسیتی , امواج شوکی , فعالیت های عملکردی , آسیب نورون محرکه فوقانی