بررسی تاثیر افشای هیجانی نوشتاری/گفتاری بر افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران بستری پس از جراحی قلب باز در بیمارستان امیرالمومنین کردکوی

سابقه و هدف: بستری شدن در بخش مراقبت ویژه با عوامل استرس زایی همراه است. تا کنون راهکارهای مختلفی جهت کاهش و به حداقل رساندن استرس و اضطراب بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بکار گرفته شده است. نوشتن و صحبت کردن در مورد تجارب مهم و تروماتیک زندگی می تواند، باعث بهبود وضعیت سلامت جسمی و عاطفی شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر افشای هیجانی نوشتاری/گفتاری بر افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران بستری پس از جراحی قلب باز می باشد. روش بررسی: مطالعه تجربی با طراحی پیش آزمون-پس آزمون با چهار گروه، دو گروه آزمون و دو گروه کنترل می باشد. جامعه پژوهش، بیماران بستری در بخش جراحی قلب باز بیمارستان امیرالمومنین کردکوی در سال 1397 می باشد. حجم نمونه 80 بیمار با استفاده از جدول اعداد تصادفی در چهارگروه افشای عواطف هیجانی منفی، مثبت، خنثی و گروهی که مداخله ای ندارند قرار گرفت. در روز آخر ترخیص پیش ازمون گرفته شد. سه گروه چهار نوبت به مدت یک هفته افشای عواطف هیجانی نوشتاری/گفتاری 10-15 دقیقه داشتند. و سپس پرسشنامه استرس را تکمیل کردند. نرمالیته داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو- ویلک تایید شد. از روش آنالیز واریانس تکراری و آنالیز واریانس یکطرفه برای مقایسه میانگین ها و برای بررسی همگنی مشخصات جمعیت شناختی در گروه ها از آزمون کای دو استفاده شد. سطح معنی داری 0/05> P در نظر گرفته شد. یافته ها: دو گروه آزمون و دو گروه کنترل از نظر مشخصات جمعیت شناختی همگن بودند. مقایسه میانگین و انحراف معیار شدت استرس، اضطراب و افسردگی در دو گروه آزمون و دو گروه کنترل قبل و بعد از مداخله با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با داده های تکراری (Repeated Measures ANOVA) اختلاف معناداری را به ترتیب (0/0001=p؛ (0/0001=p)؛ (0/0001=p)؛ ( 0/0001=p) نشان داد. نتیجه گیری: نتایج داده ها نشان داد که قبل و بعد از مداخله در چهار گروه به یک اندازه تغییرات وجود دارد و این به این معنی است که مداخله تاثیری نداشته است. و با گذشت زمان می باشد که افسردگی، اضطراب و استرس کاهش می یابد. بنابراین فقط می توان به نقش زمان اشاره داشت.

Keywords:

افشای هیجانی نوشتاری/گفتاری , افسردگی , اضطراب , استرس جراحی قلب باز , بیماران