اثربخشی بالینی داروی گلوکوزآمین در مقایسه با داروهای کندرویتین سولفات و هیالورونیک اسید در تسکین درد افراد مبتلا به استیوآرتریت: یک متاآنالیزشبکه ای

سابقه و هدف: تاکنون مطالعه ای میزان اثربخشی فرم های تزریقی وخوراکی داروی گلوکوزآمین را نسبت به داروهای کندرویتین سولفات وهیالورونیک بر عملکرد فیزیکی و درد بیمارن مبتلا به استیو آرتربت را تعیین ننموده است. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی بالینی داروی گلوکوزآمین در مقایسه با داروهای کندرویتین سولفات وهیالورونیک در تسکین درد وعملکرد افراد مبتلا به استیوآرتریت می باشد. روش جستجو: پایگاه های اطلاعاتی پابمد، اسکوپ VAS، گوگل اسکولار و کاکرن تا تاریخ آبان ماه 1396 سرچ گردید. از روش pairwise برای مقایسه اختلاف میانگین امتیاز فرم های ارزیابی قبل و بعد از مداخله داروها در دو روش مستقیم (مقایسه داروها با گروه کنترل) وغیر مستقیم (مقایسه داروها با یکدیگر) استفاده شد. یافته ها: مطالعه حاضر نشان داد که در بهبود عملکرد بیماران مبتلا به استیوآرتریت در امتیاز فرم WOMAC در مقایسه با گروه دارونما ابتدا فرم دهانی کندرویتین سولفات (3/90- امتیاز; فاصله اطمینان 13/57- تا 5/77) و بعد از آن به ترتیب فرم تزریقی کندرویتین سولفات، فرم تزریقی گلوکزآمین، فرم دهانی گلوکزآمین و فرم تزریقی هیالورونیک اسید دارد. در مورد ارزیابی درد بیماران مبتلا به استیو آرتریت پس از مداخله داروهای مورد نظر با استفاده از فرم ارزیابی درد WOMAC در مقایسه با گروه دارونما بیشترین کاهش درد را در ابتدا فرم تزریقی هیالورونیک اسید (2/72- امتیاز; فاصله اطمینان 5/63- تا 0/18) و بعد فرم دهانی کندرویتین سولفات نشان دادند. در مورد ارزیابی درد با استفاده از فرم VAS تنها فرم دهانی گلوکزآمین دارای کاهش بود (4/09- امتیاز; فاصله اطمینان 36/57- تا 9/80). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در مقایسه با گرو دارونما بهبود در عملکرد فیزیکی با مصرف فرم دهانی کندرویتین سولفات بیشترین تاثیر را داشت. همچنین در ارزیابی درد تو سط فرم WOMAC و VAS به ترتیب فرم تزریقی هیالورونیک اسید و فرم دهانی گلوکزآمین بیشترین بهبود را نسبت به داروه های دیگر نشان دادند.

Keywords:

گلوکزآمین , کندرویتین سولفات , هیالورونیک اسید , استیو آرتریت