حل عددی و مدل سازی ریاضی یک و دو بعدی تزریق دی متیل اتر به عنوان یک روش جدید ازدیاد برداشت

دیمتیلاتر به صورت گستردهای در صنایع شیمیایی به عنوان یک حلال پایه آبی استفاده میگردد. اما اهمیت این حلال در صنعت نفت به مکانیسمهای ازدیاد برداشتی آن برمیگردد. دیمتیلاتر با توجه به این که در نفت به صورت امتزاجپذیر در نخستین تماس و در آب به صورت انحلال جزیی است، میتواند در آب تزریقی و در مقادیر مورد نظر با توجه به شرایط دما و فشار و شوری حل گردیده و به محیط متخلخل تزریق گردد تا در مجاورت نفت لزج و با توجه به تمایل بیشتر آن به انحلال در نفت، به درون فاز نفتی انتقال جرم پیدا کرده و باعث افزایش حجم و کاهش لزجت آن گردد. این دو مکانیسم بسیار مهم که کاربرد فراوانی در مناطقی با نفت سنگین دارند، تابع دو عملکرد مهم تفکیکیشدن1 و نفوذ مولکولی2 است. هر دو مکانیسم مذکور تاثیر بسزایی بر روی میزان نفت باقیمانده محیط متخلخل دارند و میتوانند نواقص روش سیلابزنی را پوشش دهند و به افزایش بازیافت نفت کمک نمایند. معادلات حاکم بر روی روند تزریق پیشنیاز مهم بررسی این مفاهیم است. این معادلات با مشتقات جزیی که برای تزریق حلال نوشته شده اند، با استفاده از روش حل ایمپس و با توجه به محدوده پایداری، حل گردیدهاند و نتایج مورد انتظار استخراج گردیده است. این معادلات میتوانند به صورت یک، دو و یا سه بعدی به کار روند که حالت یک و دو بعدی به خوبی رفتار تزریقی حلال و تفاوتهای آن با سیلابزنی را مشخص مینماید.

Keywords:

دی متیل اتر , حلال , تزریق امتزاجی , مدلسازی , ازدیاد برداشت