محمود گلابچی - استاد پایه ۳۷ ، دانشکده معماری دانشگاه تهران،
حسین فراهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه معماری و هنر پارس،

درطول یک سده گذشته تجربه ها، دستاوردها و تحولات با ارزشی در علوم ساخت و ساز رخ داده است، که البته مشکلات بسیاری را به وجود آورده اما میتوان گفت در آغاز قرن 21 میلادی وضعیت جهان به یک توسعه ناپایدار رسیده که از مشخصه های آن میتوان به رشد جمعیت، افزایش مصرف انرژی و توزیع نامتعادل منابع اشاره کرد. همچنین رشد جمعیت اثرات زیان بار بسیاری بر محیط طبیعی بر جا گذاشته که در طول زمان منجر به تغییرات آب وهوایی، ایجاد حفره در لایه ازن، نابودی گونه ها و نظامهای طبیعی گردیده است، این مسایل باعث تغییر دیدگاه انسان نسبت به طبیعت شد، در پی این تغییر و تحولات، مفهومی به عنوان توسعه پایدار پا به عرصه وجود گذاشت و تعامل محیط، ساخت و ساز و تاثیر دو سویه آنها بر یکدیگر به عنوان توسعه پایدار وارد تعریف شد و از این رو ساختمان سبز به عنوان یکی از استراتژی های ساخت و ساز پایدار مورد توجه قرار گرفت. اما نکته اینجاست که با توجه به این که از ارایه این استراتژی سال ها گذشته، چه موانع اقتصادی منجر به عدم فراگیری و همه گیر شدن آن شده است.از این رو در این مقاله تلاش داریم تا، ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای تجربیات دیگر کشورها را در این حوزه جمع آوری کنیم، سپس به مصاحبه ای باز با افراد خبره و مشغول به کار در صنعت ساختمان سبز میپردازیم و در ادامه از تعدادی پروژه های موفق و شکست خورده بازدید میدانی انجام میشود و در نهایت پرسشنامه ای تحت عنوان موانع اقتصادی اجرای فراگیر و الزام آور ساختمان های سبز توسط شهرداری تهران را تدوین کرده و آنرا در اختیار خبرگان قرار میدهیم.

توسعه پایدار، سرانه انرژی، ساختمان سبز، موانع اقتصادی