بررسی استفاده از پلان منعطف در مسکن پایدار

خانه فضایی برای آسایش انسان پس از سختی کار روزانه مامنی برای استراحت اوست زیرا هر شخص حدود دو سوم هر روزش را در این مکان سپری می کند. بدون تردید کیفیت مطلوب بدون توجه به طبیعت، نورگیری مناسب فضاها و تهویه مطبوع فراهم نمی آید. طراحی های پایدار امروزه به گونه ایست که آینده در آن مبهم می باشد و خود این سوال را به وجود می آورد چرا یک مسکن را پایدار طراحی می کنیم وآیا با تغییر شرایط مانند سالخوردگی همچنان مسکن پایدار خواهد بود طراحی منعطف میتواند پایه ریزی تغییر مسکن پایدار را در جهت مثبت ایجاد کند. مشارکت دادن مالکین در طراحی مسکن به طور کنترل شده، پایداری اقتصادی (مقرون به صرفه بودن) و اجتماعی را ارتقا می دهد و ساکنان با این حس که توان تصمیم گیری در تغییر محیطشان را دارند قدرت مشارکت خود در زندگی را به صورت ناخوداگاه افزایش می دهند. از لحاظ زیستمحیطی زمانیکه فرد بتواند نیاز های اینده مانند سالخوردگی و کار در خانه را با انرژی کم حل نماید ، خانه مقرون به صرفه می شود. قابلیت انطباق مکرر مسکن با محیط و مصرف کننده باعث تکامل محیط خواهد شد.در طراحی پایدار، هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برساند و اثرات منفی ساختمان ها بر محیط به حداقل برساند. این هدف گامی است مستحکم در کاهش مصرف انرژی های فسیلی و فراهم آوردن زندگی مطلوب و احترام به محیط زیست و همچنان کمک به ذخیره سازی منابع انرژی برای نسل های آینده می باشد اما این مهم باید با تغییر شرایط زندگی افراد ثابت مانده و آسایش محیطی حفظ شود که لازمه ی آن انعطاف پذیر بودن می باشد.

Keywords:

مسکن پایدار , انعطاف پذیری , مسکن مقرون بصرفه , بهره وری انرژی , معماری پایدار