بررسی رابطه کیفیت گزارشگری مالی و نقدشوندگی سهام قبل و بعد از اعلان آیین نامه نظام راهبری شرکتی

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و نقد شوندگی سهام قبل و بعد از اعلان آیین نامه نظام راهبری شرکتی ایران بود.روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1394-1379 بود که پس از اعمال محدودیت هایی در نهایت تعداد 100 شرکت جهت تحلیل فرضیه ها انتخاب شد. در راستای انجام هدف پژوهش تعداد دو فرضیه تدوین و با استفاده از روش رگرسیون پانلی تعمیم یافته مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج برآورد مدلهای رگرسیونی نشان میدهد کیفیت گزارشگری مالی رابطه معناداری با نقدشوندگی سهام نداردو اعلان آیین نامه نظام راهبری شرکتی نیز نتوانسته این رابطه را به طور معناداری تحت تاثیر قرار دهد. این یافته ها را میتوان نمودی از روند کند کارآمدی آیین نامه نظام راهبری شرکتی و نیاز به وجود محرکهای انگیزشی دیگر در راستای ارتقای نقدشوندگی سهام دانست.دانش افزایی: نتایج مطالعه حاضر می توان زنگ هشداری برای دولت ها و نهادهای قانون گذار در جهت تلاش برای ارتقای کیفی هر چه بیشتر آیین نامه نظام راهبری شرکت ها باشد.

Keywords:

نقدشوندگی سهام , کیفیت گزارشگری مالی , آیین نامه نظام راهبری شرکتی , حاکمیت شرکتی