بررسی توان خودپالایی رودخانه لاوین چای در محل ایستگاه دربکه استان آذربایجان غربی

خودپالایی به مجموعه فعل و انفعالاتی گفته میشود که به صورت طبیعی در یک منبع آبی اتفاق میافتد و در نتیجه آن میزان آلودگی آب طی فرآیندهای طبیعی کاهش یافته و کیفیت آب تا حد استاندارد مطلوب افزایش مییابد. عواملی که بر این پدیده موثرند شامل میزان انتقال آلاینده ها، میزان نفوذ و پخش آلاینده ها، میزان تبدیل آلاینده ها، میزان تهنشینی و میزان تجزیه آنها میباشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی قدرت خودپالایی رودخانه لاوینچای در محل ایستگاه دربکه واقع در جنوب غربی استان آذربایجان غربی میباشد. جهت بررسی قدرت خودپالایی رودخانه از پارامترهای دبی، سرعت، عمق و دما در محل ایستگاه هیدرومتری دربکه در دو تاریخ سوم و بیست و هفتم اردیبهشت 1394 استفاده شد. نتایج بررسی قدرت خودپالایی رودخانه مذکور نشان داد که با افزایش عمق به اندازه 30 درصد در اندازهگیری دوم (بیست و هفتم شهریور (1394 نسبت به اندازهگیری اول (سوم اردیبهشت (1394، قدرت خودپالایی رودخانه به اندازه 9 درصد به ازای هر واحد کمبود DO کاهش مییابد. هم-چنین نتایج نشان داد که تاثیر تغییرات دبی بر توان خودپالایی رودخانه نسبت به تغییرات عمق بسیار ناچیز میباشد. با ثابت بودن مقادیر عرض و بازه رودخانه، عامل مهم و تاثیرگذار در تعیین خودپالایی رودخانه ها ضریب هواگیری میباشد که این ضریب به دما و عمق جریان وابسته میباشد.

Keywords:

اکسیژن محلول , خودپالایی , دبی جریان , رودخانه , سرعت آب