بررسی آلودگی قارچی در بخش های مراقبت ویژه بیمارستانی

مقدمه: درسالهای اخیر به کارگیری روش های درمانی با ایجاد عفونت های مقاوم و شدید بیمارستانی پیامدهای مرگ بار بسیاری را بهدنبال داشته است. پاتوژن های قارچی به عنوان یکی ازعوامل خطر درافزایش عفونت دربیماران دارای نقص ایمنی مطرح میباشند. لذا مطالعه حاضر با هدف مشخص نمودن انواع و میزان آلودگی قارچی موجود در هوا، نشان دادن اهمیت موضوع برایپیشنهاد انجام اقدامات مناسب درجهت کاهش میزان آلودگی به کمترین حد ممکن در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستانی انجامگرفت. روش تحقیق : این بررسی به صورت مطالعه توصیفی در بیمارستانهای دانشگاهی شهر کرمانشاه در طی ماه های خرداد و تیر ماه سال 95-1394 انجام گردید . روش پلیت باز به دلیل ارزان ، ساده و معتبر بودن جهت نمونه برداری انتخاب گردید. پس از انتقال نمونه ها بهآزمایشگاه به مدت 4-2 هفته در دمای اتاق C °02-02 در محل مخصوص نگهداری و در طی این مدت تشخیص قارچ شناسی بر اساس خصوصیات رشد، ظاهر ماکروسکوپی آنها انجام گردید.یافته ها: در این بررسی 35 نمونه از بخش های ویژه مورد مطالعه قرار گرفت که 32/67 درصد پلیت ها از نظر رشد قارچی مثبت بودند. مجموعا 56 کلنی قارچی جدا گردید که بیشترین فراوانی قارچهای جدا شده شامل: آسپرژیلوس 48/23 درصد و کمترین فراوانی کلادوسپوریوم، 11/17 درصد بودند. نتیجه گیری: جهت کنترل آلودگی قارچی در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان اقداماتی نظیر استفاده و نصب سیستم های تهویه با کاربری بالا، ضد عفونی کامل و صحیح بخش ها طبق برنامه مدون به وسیله مواد گند زدای موثر، وسایل و سیستم های تهویه از نظر اسپورهای قارچی، بسته بودن پنجره های بخش های ویژه ، عدم استفاده از پنکه در بخش، جلوگیری از تردد و تجمع بی دلیل پرسنل و دانشجویان در بخش، توصیه می گردد.

Keywords:

آلودگی قارچی , بخش مراقبت ویژه , بیمارستان , عفونت بیمارستانی