محمد امین حامدی راد - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران – مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه علم و صنعت ایران

در طول سالیان اخیر، توسعه تکنولوژی نانو در جهان بسیار قابل توجه بوده است. عامل مخرب کلراید یکی از معمول ترین عوامل خرابی بتن مسلح در محیط های خشن و دارای عوامل مهاجم می باشد. در این نوع خرابی یون های کلر با نفوذ به داخل بتن، باعث کاهش قلیاییت بتن (PH) و از بین رفتن لایه محافظ میلگرد شده و در نتیجه موجب خوردگی میلگرد و خرابی بتن می شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر نانو ذرات صفر بعدی مختلف شامل تیتانیوم دی اکسید (TiO2)، خاکستر پوسته برنج (RHA )، زیرکونیوم دی اکسید (ZrO2)، اکسید آهن (Fe3O4)، اکسید آلومینیوم (Al2O3) ، سیلیسیم دی اکسید (SiO2 ) و اکسید مس (CuO) بر دوام در برابر نفوذ یون کلر کامپوزیت های سیمانی می باشد. بدین منظور، در مقالات مختلف، این نانو ذرات به بتن ویا خمیر سیمان افزوده شده و سپس اثر هر یک در هر مخلوط، با مخلوط بدون نانوذرات مقایسه و نتیجه گیری شد. در نهایت نانوذرات سیلیسم دی اکسید و خاکستر پوسته برنج به دلیل عملکرد پوزولانی، پر کنندگی و هسته زایی و دیگر نانو ذرات شامل دی اکسید زیرکونیوم، اکسید آهن، تیتانیوم دی اکسید، اکسید آلومینیوم و اکسید مس به دلیل عملکرد پرکنندگی و هسته زایی، اثر مثبتی بر کاهش نفوذ پذیری و افزایش دوام داشتند. بنابر این استفاده از این نانوذرات موجب افزایش مقاومت کامپوزیت های سیمانی در برابر نفوذ یون کلر و همچنین کاهش خرابی بتن مسلح گردید.

نانو، بتن، سیمان، دوام، کلراید