بررسی موردی ارتباط مقاومت میان مدت و درازمدت بتن جهت کمک به استحکام ساختمان ها

در این مقاله با نگرشی عمومی-کاربردی در صنعت ساختمان، عوامل موثر در ارتباط مقاومت های میان مدت با کوتاه و درازمدت بتن جهت کمک به استحکام و دوام ساختمان ها بررسی شده اند. لیکن با ساخت مخلوط های بتن آزمایشگاهی بسیار متعدد (34 طرح اختلاط و 408 آزمونه)، روند کسب مقاومت کوتاه، میان و درازمدت طی سنین 7، 28، 90، 180، 365 روزه برای یک سیمان پرمصرف در صنعت ساختمان تهران کنترل گردید. در این مخلوط های بتن معمولی با عیار سیمان kg/m3 350 که همگی در شرایط یکسان تهیه شدند، تنها پارامتر متغیر سیمان بود. این نتایج نشان دادند که میانگین نسبت های مقاومت فشاری به صورت 75%=28روزه/7روزه، 115%=28روزه/90روزه، 121%= 28روزه/180روزه، 125%=28روزه/365روزه و مجموع آنها، 440% بودند که تقریبا برای همه مخلوط ها (سیمان ها) این پارامتر (مجموع 4نسبت مذکور) در این حدود می باشد. برای کنترل نفوذپذیری بتن سخت شده که یکی از شاخص های موثر در دوام بتن است، از آزمایش های تعیین جذب آب مویینه به روش ISIRI 19895 و نیز تعیین جذب آب حجمی به روش BS 1881-122 برای آزمونه های 28روزه استفاده گردید. لیکن بطور میانگین نرخ جذب آب اولیه: mm/√s 4-10×58، نرخ جذب آب نهایی: mm/√s 4-10×178 و جذب آب حجمی 4/5% بود. مقایسه نتایج دو سری آزمایش، ارتباط واضحی مابین نتایج مقاومت فشاری درازمدت و نفوذپذیری در بتن را نشان نداد.

Keywords:

بتن , مقاومت میان مدت , دوام , ساختمان