تاثیر رطوبت بهینه بر دوام بتن، با اسلامپ صفر

استفاده از تولیدات قطعات به روش پیش ساخته در حال گسترش می باشد و یکی از پرکاربردترین این قطعات، جداول و کفپوش های بتنی می باشند. روش های تولید کفپوش های پیش ساخته عبارتند از روش معمولی، روش فشاری خشک و روش فشاری تر. در روش فشاری خشک، بتن با سطح کارایی پایین که بتنی با اسلامپ صفر می باشد، در قالب ریخته و با فشار متراکم می شود. یکی از مزایای روش فشاری خشک، سرعت اجرا و خروج قطعه از قالب بلافاصله پس از جای دهی و تراکم است که عدم نیاز به تعداد زیادی قالب را به دنبال دارد. همچنین نسبت آب به سیمان پایین در بتن های مورد استفاده در این روش، بهبود کیفیت بتن را سبب می گردد. دستیابی به ویژگی های مقاومتی و دوامی مطلوب در قطعات بتنی میتواند نتیجه ی عوامل مختلفی باشد؛ از جمله مصالح مناسب، طرح اختلاط صحیح و رعایت اصول فنی در ساخت، حمل، تخلیه و عمل آوری. یکی از مواردی که در شرایط ساخت بتن تاثیرگذار است، میزان تراکم قطعات پیش ساخته می باشد در هنگام اختلاط و جایدهی بتن می باشد. در شرایط فشار تراکم ثابت، میزان رطوبت بهینه در کیفیت بتن تاثیر به سزایی دارد که افزایش یا کاهش آن بر تراکم بتن موثر می باشد. لذا هدف این تحقیق عبارتست از بررسی میزان رطوبت بتن بر کیفیت کفپوش های بتنی تولید شده به روش فشاری خشک و نیز تعیین رطوبت بهینه که منجر به بهترین کیفیت بتن سخت شده می گردد.

Keywords:

بتن , رطوبت بهینه , دانسیته , دوام بتن