بابک احمدی - مرکز تحقیقات راه و مسکن و شهرسازی، بخش فناوری بتن
علی ذوالقدری - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه زنجان، مدیر کنترل کیفیت شرکت فهاب بتن
زینب دریس - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران شبکه های آب و فاضلاب دانشگاه محیط زیست
سینا علیزاده - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت ایران

بتن به عنوان پرمصرف ترین مصالح ساختمانی قرن اخیر شناخته شده است که مشخصات مکانیکی و دوامی آن بسیار دارای اهمیت است. روسازی بتنی یکی از انواع روسازی های صلب است که به دلیل افزایش سرعت ساخت و ساز و کاهش هزینه ها و عمر بالاتر نسبت به روسازی انعطاف پذیر، به عنوان یک گزینه ی مناسب مطرح می باشد. این نوع بتن به دلیل حجم خمیر کمتر و ریزدانه ی بیشتر دارای اسلامپ پایین (5-0 سانتی متر ) می باشد که در اثر فشار حاصل از تراکم، فاصله ی سنگدانه ها در مخلوط کاهش می یابد و چگالی خشک روسازی افزایش می یابد. در جهت توسعه پایدار و حفظ منابع تجدید ناپذیر محیط زیست از مواد جایگزین سیمان که شامل پوزولان های سرباره، زیولیت، ولاستونیت و پومیس می باشد به صورت ترکیبی و جایگزینی در مقادیر بالا استفاده شد؛ به این منظور در این پژوهش هفت طرح بتن هوادار با نسبت آب به سیمان 3/0 و دو طرح دیگر نیز جهت بررسی بیشتر طرح بهینه با دو نسبت آب به سیمان 0/28 و 0/34 زده شد که از پوزولان های مختلف برای دستیابی به مقاومت مکانیکی و الکتریکی مطلوب و از حباب ساز برای ایجاد هوای بین 4 تا 7 درصد استفاده شد. نتایج بدست آمده از بتن سخت شده نشان دهنده ی افزایش قابل توجه مقاومت الکتریکی ترکیبات حاوی زیولیت- سرباره و همچنین افزایش مقاومت خمشی بتن های حاوی ترکیب ولاستونیت- سرباره بودند.

روسازی بتنی، خواص مکانیکی، مقاومت الکتریکی، پوزولان های طبیعی، سرباره