پروین عزیزنژادروشن - مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.. استادیار، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران

مقدمه: شایع ترین نوع اختلالات اسکلتی - عضلانی در بین پرستاران، کمردرد می باشد که در صورت مزمن شدن می تواند سبب پایین آمدن کیفیت کار، کاهش زمان مفید فعالیت و افزایش تعداد روزهای غیبت کاری می شود. مواد و روشها: این مقاله از نوع مروری و با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی معتبر علمی Med, Science Direct, Google Scholar, Magiran, SID, Irandoc, Scopus با استفاده از کلید واژه های فارسی پرستار، اختلالات اسکلتی عضلانی، ارگونومیک و انگلیسی معادل آنها از بین مقالات منتشر شده میان سال های 2018- 2010 استخراج گردید.یافته ها: شیوع بالای کمردرد در پرستاران با بعضی از عوامل شغلی، فردی و سازمانی رابطه دارد. عوامل شغلی به علت انجام فعالیتهایی مانند جابجایی بیمار، وضعیت بدنی نامناسب، حرکات ناگهانی، ایستادن طولانی مدت، خم شدنهای مکرر و بلند کردن بیمار و بار می باشد. عوامل فردی و سازمانی مانند بخش محل خدمت(اورژانس، واحد مراقبت ویژه بزرگسال)، ساعات کار ماهیانه، سن، وزن، قد، شاخص توده بدنی،سابقه کاری بیشتر از هفت سال، شیفت کاری شب و جنس زن با اختلالات کمر، پشت و زانو ارتباط معنی داری دارند. بین استرس های محیط کار و دیسترس های عاطفی با اختلالات اسکلتی و عضلانی رابطه مستقیم وجود دارد. بحث و نتیجه گیری : شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی با ویژگی های جمعیت شناختی پرستاران و عوامل سازمانی مرتبط هست. توجه ویژه به عوامل خطر شخصی، شغلی و روانی توصیه می شود. برنامه ریزی متناسب با بخش های مختلف و مداخلات ارگونومی برای جلوگیری و کاهش اختلالات اسکلتی عضلانی در پرستاران انجام شود.

Musculoskeletal Disorders, Nurses, Ergonomics