مریم عباس زاده امیردهی - استادیار، مرکز تحقیقات اختلال حرکت، دپارتمان فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی بابل
سیدرضا حسینی - استاد، دپارتمان پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل
شهرام ایرانی - کارشناس ارشد سلامت سالمندی، دپارتمان پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی بابل
ستاره میراثی - کارشناس فیزیوتراپی، دپارتمان فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی بابل

مقدمه: پوسچر جلوآمده سر یکی از شایعترین انحرافات سر و گردن در صفحه ساژیتال می باشد که معمولا در سالمندان دیده شده و موجب اختلالات تعادلی در آنها می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات ثباتی سر و گردن بر بهبود تعادل در این گروه از سالمندان بود.مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 30 سالمند مبتلا به وضعیت جلو آمده سر با میانگین سنی 5.2± 64.5 مورد بررسی قرار گرفتند. میزان جلوآمدگی سر از طریق خط شاقول و زاویه کرانیوورتبرال اندازه گیری شد. تعادل سالمندان قبل و بعد از 8 هفته برنامه تمرینات ثباتی سر و گردن توسط آزمون های زماندار برخاستن و رفتن، و آزمون دسترسی عملکردی مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون تی وابسته برای بررسی تغیرات قبل و بعد از مداخله استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعات ما نشان داد که انجام تمرینات ثباتی سر و گردن در سالمندان موجب تغییرات آماری معنی داری در آزمون های تعادلی زماندار برخاستن و رفتن (8.3 ثانیه قبل از مداخله در برابر 7.8 ثانیه بعد از مداخله ؛ P=0.03) و آزمون دسترسی عملکردی (23.4 سانتیمتر قبل از مداخله در برابر 24.7 ثانیه بعد از مداخله ؛ P=0.01) شده است. تغییرات آماری معنی داری در اندازه زاویه کرانیوورتبرال بعد از مداخله مشاهده نشد (47.4 درجه قبل از مداخله در برابر 49.6 درجه بعد از مداخله؛ P=0.1).بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، انجام تمرینات ثباتی سر و گردن با اینکه موجب تغییرات قابل ملاحظه ای در اندازه زاویه کرانیو ورتبرال نشد اما موجب بهبود تعادل پویا در سالمندان شده است.

سالمندان، وضعیت جلوآمده سر، تعادل، زاویه کرانیوورتبرال، تمرینات ثباتی