سیدمهدی قریشی
رضا نیکخواه سرنقی
روح الله محسنی

گسترش اسلام در میانمار به قرن اول هجری بر می گرددکه در تمام آن سال ها میان مسلمانان و اقلیت های مذهبی دیگر هیچ اختلافی گزارش نشده بود تا اینکه با به قدرت رسیدن بوداپایا موج مخالفت با مسلمانان با هدف پاکسازی مذهبی و جلوگیری از گسترش اسلام آغاز شد و مسلمانان روهینگایی در معرض خشونت های سازمان یافته از سوی دولت و عملان دولتی قرار گرفتند. خشونت هایی از قبیل؛ عدم دسترسی مسلمانان به نیازهای اولیه زیستی، بیرون راندن آنان از خانه هایشان، جلوگیری از ازدواج و زادو ولد آنان، آتش زدن خانه ها، مثله کردن مردان، شکنجه و آتش زدن اجساد، تجاوز به زنان در انظار عمومی که به نوعی می توان این موارد را با بندهای (الف) تا (ه) ماده 2 کنوانسیون منع و مجازات کشتار دسته جمعی جرم انگاری نموده و هر یک از این جنایات را به عنوان مصداقی از جنایت ژنوساید برشمرد. که نقض حقوق بنیادین بشر قلمداد می شود بنابراین در مقاله حاضر به بررسی این موارد 1- وظیفه دولت ها در رعایت حقوق بشر و نقض آن توسط دولت میانمار 2- بررسی ارکان ژنوساید با تاکید بر کنوانسیون منع و مجازات کشتار دسته جمعی 1948م و تطبیق آن بر میانمار 3- نحوه محاکمه و مجارات مرتکبین ژنوساید طبق کنوانسیون منع و مجازات کشتار دسته جمعی 1948م و ساز و کارهای شورای امنیت در مصاف با این نوع جنایت می پردازیم.

حقوق بشر، مسلمانان میانمار، ژنوساید، شورای امنیت