علی رضا منصوری - دانشگاه بیرجند

ثبات، اقتدار، شکوفایی و توسعه یک جامعه صرفا در منابع و امکانات و در یک کلام استعدادهای بالفعل و بالقوه مادی خلاصه نمی گردد، و تا حد زیادی منوط به حضور پرشور و تلاش انسانی کارآمد و رشد و اعتلای آن است.انگیزه توفیق طلبی، یا انگیزه کسب موفقیت، اشتیاق یا نیاز شدید برای موفقیت است که برجسته ترین نیاز از نظر رفتار سازمانی بوده، به سبب تاثیراتی که بر رشد و توسعه ملی یک کشور دارد، از سال 1950 به بعد همواره مورد بررسی محققان قرار گرفته است. پس جامعه ای در رشد و توسعه و پیشرفت در جهات مختلف موفق تر خواهد بود که بیشتر افراد آن جامعه انگیزه توفیق طلبی بالایی داشته باشند.انگیزه پیشرفت یا نیاز به کسب موفقیت نشان دهنده میل فرد نسبت به انجام دادن کاری، سر و سامان دادن به محیط مادی و اجتماعی خود، فایق آمدن بر بر موانع، زیاد کردن رقابت از طریق کوشش برای انجام دادن کارها و سبقت جستن یا پیشی گرفتن بر دیگران است. مقاله پیش رو با روشی کتابخانه ای و با بررسی متون و پژوهش های صورت گرفته به بررسی ماهیت ،تعاریف و مفاهیم پیرامون انگیزه ی توفیق طلبی می پردازد.

توفیق طلبی،انگیزه پیشرفت،مسیولیت پذیری