مهدی ملک ثابت - عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یزد
راضیه آران - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یزد
ملیکا پورکمال زاده - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان

مساله نفس و صفات آن یکی از مسایل مهمی است که از دیرباز مورد توجه فلاسفه، حکما و عرفا بوده است و در بیشتر کتب عرفانی مورد توجه و بحث قرار گرفته است. نفس در لغت به معنای جان، روح، روان، و علامت زنده بودن است و در بعضی جاها به معنی تن و شخص و در برخی آیات به معنای حقیقت وجودی انسان است. نفس دارای مراتب و صفاتی است از جمله: صفات ذمیمه و حسنه؛ و مراتب نفس اماره، نفس لوامه، نفس مطمینه؛ که با خالی شدن از صفات ذمیمه و پرداختن به صفات حسنه می تواند به کمال برسد از دیدگاه ابن سینا انسان داراینفس حیوانی و نباتی و علاوه بر این واجد نفسی به نام نفس ناطقه است که شامل دو قوه عالمه و عامله است. نفس از بدن جدا نمی شود مگر با مرگ که فعل و عمل جسم با اراده نفس انجام می پذیرد.

نفس ، صفات نفس ، عزالدین کاشانی ، عرفان اسلامی