مریم حبیب زاده - مدرس دانشگاه علمی - کاربردی اردبیل
سیدمحمد رادمنش - استاد دانشگاه تهران

در این مقاله تجلی که در حقیقت مشاهده حق تعالی در رو پوشی از روپوش های اوست مورد پژوهش قرار گرفته و گونه های آن(تجلی اول (فیض اقدس)، تجلی دوم(فیض مقدس)، تجلی عام(رحمانی)، تجلی خاص (رحیمی)، تجلی آثاری، تجلی افعالی، تجلی صفاتی و تجلی ذاتی) به کوتاهی بررسی شده است.بنده کوشیدم که نشان دهم همه ی اجزای عالم آیینه ی تجلیات حق هستند وخداوند در ذره ذره ی کاینات متجلی است و برای دیدن این تجلیات کافی است که انسان صاحب بصیرت باشد.از طرف دیگر تجلی اختصاص به انبیاء و اولیاء ندارد و همه ی بندگان، که از حجاب بشری وظلمانی خود فارغ شده باشند، راممکن است شامل شود. اگر چه درحق انبیا و اولیا بیشتر است و بیشتر به ثبت رسیده است. حتی بر این چوپان که می گوید: تو کجایی تا شوم من چاکرت چارقت دوزم کنم شانه سرت جامه ات شویم، شپش هایت کشم شیر پیشت آورم ای محتشم دستکت بوسم بمالم پایکت وقت خواب آید، بروبم جایکت ای فدای تو همه بزهای من ای بیادت هی هی وهی های من زین نمط بیهوده می گفت آن شبان گفت موسی: با کیست این ای فلان گفت : با آنکس که مار آفرید این زمین و چرخ از و آمد پدید... نیز تجلی شده است.

تجلی – خدا - نور- حجاب – دل – آینه