تعیین اندازه بهینه ریزشبکه با حضور منابع تولید پراکنده باد،فتوولتاییک وباتری به همراه درنظر گرفتن عدم قطعیت تولید باد و فتولتاییک با هدف بهبود شاخص قابلیت اطمینان با استفاده از روش مونت کارلو

امروزه علاوه بر مسایل مربوط به استفاده از منابع انرژی نو، شبکه های توزیع با چالش هایی مانند افزایش نیاز به دسترس پذیری و قابلیت اطمینان بالا، پیچیدگی بازارهای رقابتی و عمر بالای تجهیزات مواجه اند. یکی از روش های مقابله با این چالش ها، به کارگیری ریزشبکه ها در شبکه توزیع است. به این منظور بهره برداران باید برنامه ریزی با هدف رضایت منابع و بارهای کل سیستم تحت کنترل خود را با در نظر گرفتن تمامی قیود فنی و اقتصادی و همچنین ارتباط بالقوه با بازارهای بالادست به اجرا بگذارند.در این مقاله الگوریتمی جدید برای تعیین ظرفیت سیستم هیبرید شامل:توربین بادی،فتوولتاییک و باتری با در نظر گرفتن عدم قطعیت در تولید باد و فوتوولتاییک مطرح میشود.الگوریتم تعیین ظرفیت باد و فتوولتاییک و باتری برای تامین بار به عنوان مساله بهینه سازی مشخص می گردد، که تابع هدف درآن مینیمم کردن هزینه و داشتن قابلیت اطمینان مشخص ،قید مساله می باشد.چگالی احتمال سرعت باد و تابش خورشید و روش شبیه سازی مونت کالرو برای درنظر گرفتن عدم قطعیت در توان تولیدی باد و فتوولتاییک استفاده می شود.بهینه سازی اجتماع ذرات و بهینه سازی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک برای تعیین اندازه بهینه سیستم(تعداد توربین های بادی،تعداد آرایه های خورشیدی تعداد باتری ها)استفاده می شود.

Keywords:

سیستم هیبرید , قابلیت اطمینان , شبیه سازی مونت کالرو , عدم قطعیت , بهینه سازی اجتماع ذرات , الگوریتم ژنتیک