مقایسه خودتنظیمی تحصیلی، یادگیری مشارکتی و خودآموزی در بین دانش آموزان متوسطه با اختلال رفتاری و بدون اختلال رفتاری

هدف پژوهش حاضر مقایسه خود تنظیمی تحصیلی، یادگیری مشارکتی و خودآموزی در بین دانش آموزان متوسطه با اختلال رفتاری و بدون اختلال رفتاری می باشد. روش این پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه ی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر گرمی در سال 1396 بود n=400 از بین جامعه آماری ابتدا 196 دانش آموز به عنوان نمونه اولیه انتخاب و از بین آنها 45 دانش آموز با اختلال رفتاری و 45 دانش آموز عادی جهت مقایسه انتخاب شد. نمونه ها به صورت روش نمونه گیری دردسترس در این پژوهش شرکت کرد. و پرسشنامه مقیاس مشکلات رفتاری نوجوانان کوای و پترسون، پرسشنامه خود تنظیمی سواری و عرب زاده ، مقیاس یادگیری مشارکتی مقیمی و رمضان، پرسشنامه ی خودآموزی برین تاپ اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) استفاده شد. نتایج نشان دادکه بین دو گروه از دانش آموزان با و بدون اختلال رفتاری در خود تنظیمی، یادگیری مشارکتی و خود آموزی تفاوت معناداری وجود دارد. یافته های پژوهش حاکی از این است که خود تنظیمی، یادگیری مشارکتی و خودآموزی در دانش آموزان دارای اختلال رفتاری به طور معنی داری پایین است. بنابراین توجه به برنامه های آموزشی و خدمات مشاوره ای برای این دانش آموزان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

Keywords:

خودتنظیمی , یادگیری مشارکتی , خودآموزی , اختلال رفتاری