بررسی رابطه بین خودکارآمدی و مولفه های سازگاری در دانش آموزان ابتدایی مدارس آموزش و پرورش ناحیه یک شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر ، بررسی رابطه بین خودکارآمدی و مولفه های سازگاری در دانش آموزان کلاس های چهارم و پنجم ابتدایی مدارس آموزش و پرورش ناحیه یک شهر شیراز بود . بدین منظور 150 دانش آموز دختر و پسر (90 پسر و 60 دختر) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه مقیاس خودکارآمدی لد و وایلر، و مقیاس سازگاری اجتماعی سینها و سینگ پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش آماری رگرسیون چندگانه با ورود همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادکه خودکارآمدی در موقعیت بدون تعارض پیش بین مثبت و معنی داری برای سازگاری عاطفی، اجتماعی و سازگاری کل بود. خودکارآمدی در موقعیت تعارض آمیز پیش بین معنی داری برای سازگاری دانش آموزان نبود. بر اساس نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود با آموزش خودکارآمدی میزان سازگاری را در دانش آموزان ارتقاء داد

Keywords:

دانش آموزان ابتدایی , خود کارآمدی , سازگاری