مقایسه اثر تمرینات تقویتی و کششی برخی عضلات اندام تحتانی بر شدت درد و عملکرد زنان مبتلا به سندرم درد کشککی – رانی

زمینه و هدف: سندرم درد کشککی-رانی موجب درد و اختلال در عملکرد می شود. هدف این تحقیق مقایسه تاثیر تمرینات تقویت عضلات دورکننده و چرخش دهنده خارجی ران همراه با عضلات بازکننده زانو با تمرینات کششی عضلات پلانتارفلکسورهای مچ پا بر شدت درد و عملکرد زنان مبتلا به سندرم درد کشککی – رانی بود.روش کار: از بین 48 زن مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی با دامنه سنی 25-18 سال، 20 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی تمرینات تقویتی (10 نفر) و تمرینات کششی (10 نفر) قرار گرفتند. گروه اول، تمرینات تقویتی مختص عضلات دورکننده و چرخش دهنده خارجی ران همراه با عضلات باز کننده زانو و گروه دوم تمرینات کششی ویژه عضلات پلانتارفلکسور مچ پا را به مدت هشت هفته انجام دادند. قبل و بعد از تمرینات شدت درد و ناتوانی در عملکرد با استفاده از مقیاس دیداری درد (VAS) و پرسشنامه WOMAC اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه تمرینات تقویتی کاهش معناداری در شدت درد و میزان ناتوانی در عملکرد در پس آزمون نسبت به پیش آزمون ایجاد شد (05/0p<). در گروه تمرینات کششی کاهش معناداری در شدت درد در پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده نشد (121/0p=)؛ اما میزان ناتوانی در عملکرد آنها به طور معناداری کاهش یافت 005/0p= در رابطه با تفاوت های بین گروهی نیز نتایج نشان داد که شدت درد و ناتوانی در عملکرد در گروه تمرینات تقویتی نسبت به گروه تمرینات کششی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری کاهش یافت (05/0شدت درد و ناتوانی در عملکرد زنان مبتلا به سندرم درد کشککی رانی نسبت به تمرینات کششی عضلات پلانتار فلکسورهای مچ پا موثرتر هستند.

Keywords:

سندرم درد کشککی-رانی , تمرینات عضلات اندام تحتانی , شدت درد , ناتوانی در عملکرد