تاثیر مصرف شیر بر وضعیت رهیدراسیونی و عملکرد استقامتی بعداز دهیدراسیون ناشی از فعالیت تناوبی درگرما در مردان جوان سالم

زمینه و هدف: رهیدراسیون مناسب برای ورزشکاران زیادی به ویژه شرکت کنندگان در جلسات متعدد روزانه و ورزش های با طبقه بندی وزنی، مهم است. این مطالعه به منظور تعیین اثرمصرف شیر و نوشیدنی ورزشی بر رهیدراسیون و بهبود عملکرد استقامتی به دنبال اجرای فعالیت تناوبی در گرما، در مردان جوان سالم انجام شد .روش کار: در این مطالعه شبه تجربی10 مرد جوان سالم (93/2± 80/24 سال) پروتکل آزمایشگاهی را در سه نوبت جداگانه با فاصله یک هفته و با مصرف نوشیدنی شامل آب، شیر و نوشابه ورزشی اجرا کردند. نوشیدنی ها، در چهار نوبت، یک ساعت بعد از ورزش دهیدراته کننده مصرف گردید. فعالیت تناوبی روی چرخ کارسنج برای دستیابی به کاهش وزن 8/1 درصد توده بدنی انجام شد. مقدار مصرف هر نوشیدنی،150درصد کاهش وزن طی دهیدراسیون بود. نمونه های ادرار در 6 مرحله(قبل ورزش، بعد ورزش، بعداز مصرف نوشیدنی و هر یک ساعت طی ریکاوری) جمع آوری شد.10 دقیقه بعد از پایان ریکاوری 3ساعته یک تست عملکرد استقامتی با شدتی معادل70درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تا درماندگی ارادی در شرایط دمایی تست اول روی تردمیل انجام شد. ضربان قلب و میزان درک تلاش هر 5 دقیقه و انتهای فعالیت ثبت شد.یافته ها: وزن مخصوص ادرار قبل ورزش، بین مصرف شیر، نوشابه ورزشی و آب اختلافی نداشت(05/0 < p). حجم کل ادرار در گروه مصرف کننده شیر، به صورت معناداری در مقایسه با گروه های نوشابه ورزشی وآب کاهش داشت (001/0= p). در پایان مطالعه تعادل خالص مایع گروه مصرف کننده شیر در مقایسه با نوشابه ورزشی و آب به طور معناداری مثبت بود03/0= p. زمان فعالیت تا درماندگی در تست ظرفیت ورزشی، با شدت70درصد حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه مصرف کننده شیر نسبت به نوشابه ورزشی به طور معناداری بیشتر بود (01/0=p).نتیجه گیری: شیر کم چرب نسبت به نوشابه ورزشی و آب، محلول رهیدراسیون موثرتری ارزیابی شد

Keywords:

عملکرداستقامتی , دهیدراسیون , رهیدراسیون , شیر , نوشابه ورزشی