هادی محمدی نیاسماکوش - دانشجوی کارشناسی ارشد، آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی و تربیت بدنی، خوارزمی، تهران، تهران، ایران
صدرالدین شجاع الدین - دانشیار، آسیب شناسی ورزشی و حرکت اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
ملیحه حدادنژاد - استادیار، آسیب شناسی ورزشی و حرکت اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دو نوع تمرین هاپینگ و ترکیبی تعادلی قدرتی بر تعادل مردان فوتبالیست مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا است.روش کار: آزمودنی های این پژوهش شامل 36 مرد فوتبالیست با بی ثباتی مزمن مچ پا بود که به صورت هدفدار انتخاب شدند و به سه گروه تمرینی هاپینگ (سن:53/24 سال، قد: 77/1 متر، وزن:60/75 کیلو گرم و شاخص توده بدنی(BMI): 87/23)، ترکیبی تعادلی قدرتی (سن:93/23 سال، قد: 76/1 متر، وزن:93/74 کیلو گرم و شاخص توده بدنی(BMI): 95/23) و گروه کنترل (سن:58/23 سال، قد: 83/178 سانتی متر، وزن: 83/75کیلوگرم، با شاخص توده بدنی(BMI): 13/21) تقسیم شدند. برای جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات در مورد سابقه ورزشی از پرسشنامه و برای اندازه گیری تعادل ایستا و پویا از آزمون های تعادلی باس استیک و وای استفاده شد. از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه تفاوت میانگین ها استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین تعادل ایستا (001/0> p) و نتیجه کل تعادل پویا (001/0> p) دو گروه تمرینی وجود دارد همچنین آزمودنی های گروه تمرینات تعادلی - قدرتی در تمامی جهت های آزمون وای عملکرد بهتری نسبت به گروه تمرینی هاپینگ داشتند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هر دو تمرینات تعادلی - قدرتی و هاپینگ می توانند در بهبود تعادل مردان فوتبالیست مبتلا بی ثباتی مزمن مچ پا اثرگذار باشند با این حال به نظر می رسد تمرینات منتحب تعادلی – قدرتی به این دلیل که به تقویت هر یک از این فاکتورها به صورت مجرا تاکید دارد بتواند تاثیر بیشتری نسبت به تمرینات هاپینگ که قدرت و تعادل را در ذات خود دارد، داشته باشد و در بهبودی سریعتر ورزشکاران با بی ثباتی مزمن مچ پا تاثیر بیشتری داشته باشد.

اسپرین مچ پا، تعادل، تمرین هاپینگ، تمرین تعادلی – قدرتی، باس استیک